อยู่ใต้ฟ้ากะบ่ได้ย่านฝน
ฮักผู้ลางคนเลยบ่ย่านเสียใจ
เบื่อเจ้าของแน
ตอนเหงายามใด
กะคึดฮอดนำเขา ที่ยัง
บ่กล้าปาก ที่ยัง บ่อยากเว้า
ย้อนว่าเธอมีเขา
เป็นฟ้าเป็นฝันในใจ
เลยขอเป็นอิหยังกะได้
ให้ได้อยู่ใกล้ใกล้สายตา
สิขอเป็นแค่ก้อนขี้ฟ้าที่เจียมหัวใจ
สิฮักเจ้าหน่อยหน่อย
ให้เจ็บน้อยน้อย
คึดฮอดค่อยค่อย
บ่สำออยให้รำคาญ
เข้าใจสถานการณ์
ว่าเฮาควรอยู่หม่องใด๋
แต่ที่ยังถ่า ย้อนว่ามีหวัง
เถิงบ่มีทางได้ดูแลใจ
ขอแนมเบิ่งฮักอยู่บ่ไกล
บ่ให้กวนใจนาง
พอใจแล้วในสิ่งที่บ่มี
ได้อยู่ตรงนี้ข้อยกะแจบหัวใจ
บอกเจ้าของไว้ สู้เขาบ่ได้
แค่ห่วงใยห่างห่าง
สิมี ขี้ฟ้าใด๋ สิใหญ่
กว่าฟ้ากว้าง
ได้เป็นหมู่กะยัง
ดีกว่าบ่เป็นหยังเลย
เลยขอเป็นอิหยังกะได้
ให้ได้อยู่ใกล้ใกล้สายตา
สิขอเป็นแค่ก้อนขี้ฟ้าที่เจียมหัวใจ
สิฮักเจ้าหน่อยหน่อย
ให้เจ็บน้อยน้อย
คึดฮอดค่อยค่อย
บ่สำออยให้รำคาญ
เข้าใจสถานการณ์
ว่าเฮาควรอยู่หม่องใด๋
แต่ที่ยังถ่า ย้อนว่ามีหวัง
เถิงบ่มีทางได้ดูแลใจ
ขอแนมเบิ่งฮักอยู่บ่ไกล
บ่ให้กวนใจนาง
สิฮักเจ้าหน่อยหน่อย
ให้เจ็บน้อยน้อย
คึดฮอดค่อยค่อย
บ่สำออยให้รำคาญ
เข้าใจสถานการณ์
ว่าเฮาควรอยู่หม่องใด๋
แต่ที่ยังถ่า ย้อนว่ามีหวัง
เถิงบ่มีทางได้ดูแลใจ
ขอแนมเบิ่งฮักอยู่บ่ไกล
บ่ให้กวนใจนาง
