หลับใหลสู่นิทรา หลับตาแล้วจะเห็น
คือเรื่องจริง หรือลวงหลอก
Eternal dream
เฝ้าฝันหากได้เจอ เพียงเธอที่ตามหา
ทอดใจเอนกายาสู่ผืนฟ้ารัตติกาล
จับมือเต้นรำบนเมฆขาวราววิมาน
ลิ้มรสสุขแสนหวานชั่วครู่ก่อนจะตื่นขึ้นมา
เฝ้าตามหา
ฝันอันเป็นนิรันดร์ ตลอดไป
ตามทางนั้น
ยื่นมือไปไขว่คว้า ความว่างเปล่า
ติดอยู่ใน
ห้วงเวลาที่ไร้ทางออกไป
คือที่ไหน คือสิ่งใด
และตัวเราคือใคร
ไม่อยากลบ เลือนจากใจ
ทว่าลืมตากลับพลันเลือนหาย
หลงอยู่ใน ห้วงคะนึง
เฝ้าคิดถึงติดตรึงซึ้งสุดหัวใจ
หวังทะยานติดตามไปยังสุดขอบฟ้าไกล
ฝากดวงดาว ฝากเมฆขาว
ฝากสายลมพาพบพาน
ต่อให้เหลือ เพียงวิญญาณ
เศษละอองในจักรวาล
ตราบใดที่ยังได้ฝันหวานเฉกเช่นนี้
หากไม่ต้องตื่นอีกแล้วก็คงดี
เฝ้าฝันหากได้เจอ เพียงเธอที่เป็นใคร
ภาพจำในหัวใจ เหตุใดช่างแสนเลือนราง
ได้ยินได้ฟัง คำบอกเล่าในนิทาน
เรื่องราวถูกเล่าขาน
สร้างรูปร่างถือกำเนิดขึ้นมา
เฝ้าตามหา
ท่วงทำนองขับขาน
ตามคำร้อง
เสียงที่สอดประสาน เชื่อมให้เรา
ติดตรึงไว้
ฝังวจีซึมซับลงข้างใน
หลับตาหรือ ตื่นจากฝัน
กลับไม่ได้ต่างกัน
มองทางนี้ และเชื่อฉัน
จะไม่เป็นไรต่อให้เธอต้อง
หลงอยู่ใน ห้วงคะนึง
เฝ้าคิดถึงติดตรึงซึ้งสุดหัวใจ
หวังทะยานติดตามลงสู่หน้าผาลึกลงไป
ฝากก้อนหิน ฝากดินทราย
ฝากฝังใจกับฝันร้าย
ให้หมอกควัน กัดกร่อนกาย
จนวิญญาสูญสลาย
ก็ยังดีกว่าตายทั้งเป็นแบบนี้
เธอ อยู่ ที่ไหน
ช่วย นำทาง ฉันไป
เฝ้าตามติดความฝัน โยนมันทิ้งทุกสิ่งนั้น
จะลืมได้เชียวหรือไร
หลงอยู่ใน ห้วงคะนึง
เฝ้าคิดถึงติดตรึงซึ้งสุดหัวใจ
หวังทะยานติดตามไปยังสุดขอบฟ้าไกล
ฝากดวงดาว ฝากเมฆขาว
ฝากสายลมพาพบพาน
ต่อให้เหลือ เพียงวิญญาณ
เศษละอองในจักรวาล
ตราบใดที่ยังได้ฝันหวานเฉกเช่นนี้
หลงติดอยู่ในภาพมายาที่ใครสรรสร้างขึ้นมา
เอื้อมมือไปหมายไขว่คว้าความเป็นจริงหรือลวง
สักวันต้องลืมตาตื่น
กอดทุกความทรงจำสลักไว้ ลึกลงข้างในทรวง
ต่อหน้าความเป็นจริงอันโหดร้าย
Dancing in the eternal dream
Neither fairies nor demons realm
หากว่าเป็นเพียงความฝันก็คง ดี
