Wi Na Tee Tee Hai Pai - Bom
นั่งมองนาฬิกา
และเข็มเวลาที่เดินช้าๆ
อยากให้ผ่านเวลาค่ำคืนนี้ไป
จนเห็นตะวัน
ปวดร้าวเท่าไร
กับคืนที่ไม่มีกัน
มีแต่ฉัน
กับหัวใจที่แผ่วลงทุกที
หยุดแล้ว
นาฬิกาของเรามันคงไม่เดิน
ปล่อยให้ฉันเผชิญค่ำคืน
ที่แสนอ้างว้างเดียวดาย
ยิ่งไขว่คว้าเท่าไร
ก็ยิ่งทำให้ใจมันทรมาน
เหนื่อยกับการทนคำว่ารอ
ต้องเจ็บสักเท่าไร
กับเข็มเวลาที่มันไม่เดิน
ทุกอย่างหยุดนิ่งไป
ก็ไม่มีอีกแล้วนาทีของเรา
ทนอยู่กับน้ำตา
และหัวใจที่ด้านชาขึ้นทุกวัน
และก็คงไม่มีแล้ว วินาทีนั้น
วินาทีที่ฉันจะได้พบเจอ
เธออีกสักที
ผ่านไปนานเพียงใด
ใจฉันนั้นยังไม่ชิน
ที่เธอทิ้งคนๆนี้
และไม่เคยมองหันมา
มันทรมาน
กับการรอคนที่ไม่เคยเห็นค่า
หมดแล้วเวลา
ที่เหลือของเรา
ต้องเจ็บสักเท่าไร
กับเข็มเวลาที่มันไม่เดิน
ทุกอย่างหยุดนิ่งไป
ก็ไม่มีอีกแล้วนาทีของเรา
ทนอยู่กับน้ำตา
และหัวใจที่ด้านชาขึ้นทุกวัน
และก็คงไม่มีแล้ว วินาทีนั้น
วินาทีที่ฉันจะได้พบเจอ
เธออีกสักที
ต้องเจ็บสักเท่าไร
กับเข็มเวลาที่มันไม่เดิน
ทุกอย่างหยุดนิ่งไป
ก็ไม่มีอีกแล้วนาทีของเรา
ทนอยู่กับน้ำตา
และหัวใจที่ด้านชาขึ้นทุกวัน
และก็คงไม่มีแล้ว วินาทีนั้น
วินาทีที่ฉันจะได้พบเจอ
เธออีกสักที
