Yav, yav, zaman savurdu herkesi her yere Her şeyi herkese çevirdi herkes kendi kendine
Bir tozlu anı gibi ezbere O gitti şimdi bir ben, bir o dağ ve bir
de kör pencere Sol yanım onundu, kalp hiçbir şey anlamazdı
Bir sabah uyandım, canımı istedi ve aldı Bir meleğin lütfu şeytanın pençesinde kaldı
Üstüme yıkıldı şehrin orası, bu duvarları göçebeydi
Altımın en kırılgan safhasında Kaybolup sonrasızlığın en acı mısrasında
Selam olup sokakların onlarda farkında Bir tek ikimizdik sanki koca dünya altasında
Cehennem her şeyi yakar, hiçbir şey yok edemezsek İsteyim çaldığım uykularımı geri ver
O bildiğin bütün melodilerim oldu O gözyaşı, o bir karış, o dilimdeki tüm eceler
Dostun gün arar karanlığa savuşmak için Sevgilim müsayar seni de gömebilmek için
O yalnızlığın sevebilmek için O cevapsız bir soru kayıp harabe yıllar için
O kendi kendine anlatırım dur ama dinleyen kişi yine ben
O korkak adımlarla kaçar ama sığınacak tek yeri var bu beden
O yalnızdı, utanırdı ama vazgeçmezdi inan
O yenilirken yanı dışında duran annemiz bir bak yine sen
O kendi kendine anlatırım dur ama dinleyen kişi yine ben
O korkak adımlarla kaçar ama sığınacak tek yeri var bu beden
O yalnızdı, utanırdı ama vazgeçmezdi inan
O yenilirken yanı dışında duran annemiz bir bak yine sen
Sokakta rastladığın biri, dönüp de bakmadığın O belki unuttuğun, belki adını hiç duymadığın
Düşmanındır belki, belki dostum deyip sırtladığın O senden habersizken adını ceplerinde sakladığın
Arkanda sandığında o, en önden izledin İçinde büyüdü bir ses gibi
Bağırmak istedin ve belki özledin Kestin saçlarını küsüp ona ve belki özledin
Sema'da titrer oldu yüzün, şarkılar yazıp büyüyünken bir çocuktu unuttun ki
Ona sorsan dostu şöyle derdi, çocukluğum bazen dinlemekten
Daha çok anlatmaktan yorulduğunu ellerinden tutup beyaz saçlarımla sarıldığın
Hatırla İstanbul, sürekli bağırıyordum git diye bir Şubat sabahı süs tulumu
Bulutlar artık kara, tutunmak ister sana, ay kadar tutunmak ister
Sen kadar inanmışken ben kadar kurtulmak ister Kulağını doldururken hala aynı minniler
Hatıralar kağıt üstünde, can çekişen çizgiler o benim
O sensin ve neden diye sorduğum, bitmek için başlamışken ölmek için doğduğum
O kendi kendine anlatır durur ama dinleyen ki
Yine ben, o korkak adımlarla kaçar ama sığınacak tek yeri var bu beden
O yalnızdı, utanırdı ama vazgeçmezdi inanın
O yenilirken yanı başında duran annemiz bir bak, yine sen
O kendi kendine anlatır durur ama dinleyen ki
Yine ben, o korkak adımlarla kaçar ama sığınacak tek yeri var bu beden
O yalnızdı, utanırdı ama vazgeçmezdi inanın
O yenilirken yanı başında duran annemiz bir bak, yine sen
