Koca bir damla gözyaşıyım ben...

Düşsem,

"Kimin gözünden attın kendini?" derler...

Kocaman bir gözyaşı var içimde,

Baksalar,

"Dünya tersine dönmüş" derler...

O bir damlada

kendilerini görmek istemedikleri için...

Ben renksizim, yorgunum, beceriksizim...

Yendiler beni...

Ama kim? Neden?

Şimdi kalbinin attığını sanan, koca bir hasretim...

Adına yaşamak dedikleri meczup bir garabetim...

Bir Salı pazarında toplanmayı bekleyen,

çürümüş bir melodiyim...

Oysa ki;

Adına sevgi dedikleri,

tanrının en güzel cezasının temsilcileriydik biz...

Sen vardın...

Ben vardım...

Onur Can vardı...

Koca bir şişenin dibiyim şimdi...

Uçurumun kenarında...

Bize hasret...

Biz demlendik başımız tüttü...

Cümlelere hükmeder olduk...

Acılarımızı iyi süzdük...

Mecnun'a aşk öğretir olduk...

Bir gün çıkagelir ansızın,

O insan güneşi somurtturur...

Biraz delikanlıysa eğer,

O da bize Leyla'yı unutturur...

Garezin kime büyük şehir?

İstanbul kime kızdı da böyle,

Bizden çıkarır oldu?

Acısını kaybedenlerin,

Acısını niye biz bulduk?

Sonbahar içirir böyle...

Aşk kimlere nasip oldu?

Biz doğruyu aradıkça,

Kimine göre ayyaş olduk...

İstanbul kime kızdı da böyle,

Bizden çıkarır oldu?

Acısını kaybedenlerin,

Acısını niye biz bulduk?

Sonbahar içirir böyle...

Aşk kimlere nasip oldu?

Biz doğruyu aradıkça,

Kimine göre ayyaş olduk...

İstanbul kime kızdı da böyle,

Bizden çıkarır oldu?

Acısını kaybedenlerin,

Acısını niye biz bulduk?

Sonbahar içirir böyle...

Aşk kimlere nasip oldu?

Biz doğruyu aradıkça,

Kimine göre ayyaş olduk...

İstanbul kime kızdı da böyle,

Bizden çıkarır oldu?

Acısını kaybedenlerin,

Acısını niye biz bulduk?

Sonbahar içirir böyle...

Aşk kimlere nasip oldu?

Biz doğruyu aradıkça,

Kimine göre ayyaş olduk...