Günler günlerin ardından

Seni unutmak mecburiyetindeyim

Seni sevmeler cumhuriyetinde

Senin dulluğun, benim kulluğum

Kafiye olsun diye değil

Özleye özleye kavuştuk birbirimize

Birbirimize vitaminler, moraller verdik

İçimizdeki şeytanlara Zülfikarlarla saldırdık

Gözyaşlarımızı bitti mi sandın?

Gözyaşlarımızı bitti mi sandın?

Tam ortasındayım yağmurun

Karın, soğuğun ortasındayım

Tam ortasındayım yolun, hmm-hmm

Koşunun ortasındayım

Tam varıyorum ki hedefe

Bir yenisi başlıyor

Bu oyun hep aynı, değişmiyor

Hâlâ devam, hâlâ figan

Hem de bile bile

Nasıl da paylaşıyor insan isterse

Nasıl da birmiş meğer hasretler

Nasıl da mecburmuşuz sabretmeye

Sevmeye, öğrenmeye

Öğrenmeye

Öğrenmeye

Çok naziksiniz, çok teşekkürler

İnsanlığın ilk günleri

Herkes avlanmaya çıkıyo'

Akşamları geliyo'lar avlanmaktan

Yorgun argın yatıyo'lar

Fakat bi' tanesi aralarından

Gitmiyo' avlanmaya

Geziyo' ormanda, kırda, bayırda

Geziyo', evet

Akşam döndüklerinde onlar yorgun

Onlar uykuya dalmadan önce

Onlara dışar'da gördüklerini anlatıyo'

Ve onlar da uykuya dalıyo'lar

Sonra kabileden bi' uyanık çıkıyo' diyo' ki

"Ya" diyo, "Bu adam yiyo' içiyo' beleşten

Hiçbi' şi' yapmıyo'"

"Bunu da ava götürelim", diyo'lar

Alıyo'lar, ava götürüyo'lar

Bir gün, beş gün, on gün, tabii bizimki yorgun argın

Geliyo' avlanmaktan, yatıyo'

Bunlar bir müddet böyle uyuyo'lar

Diyo'lar, "Bi' şi' eksik, ne eksik ya? Bi' şi' eksik"

Sonra anlıyo'lar ki o gece uyumadan önce onların

O hikâyeleri anlatan adam eksik

O da yoruluyo', yatıyo'

Bi' sabah onu uyandırmadan avlanmaya gidiyo'lar

Sait Faik'in bir hikâyesinden esinlenerek şarkı hâline getirdim

Sanatçının öyküsü böyle başlıyo'