แค่ความต้องการ
แค่มีชีวิต
เหมือนในวันวาน
ในบ่อตมที่ไร้ทาง
แค่ความจำเป็น
ไม่เห็นต้องคิด
เรื่องราวอะไร
ให้หนักกระบาลชีวิตที่น่ารำคาญ
ปล่อยให้ตายไปโดยไร้วิญญาณ
ปล่อยกายเราให้มันซบซมซาน
ต่อให้เรายังหายใจ
แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ทำไม
หากมีใครคิดจะพรากเอาไป
และหากมีใครคิดจะใช้หัวใจ
มาเอาร่างกายฉันไปได้เลย
ตราบที่แสงทอบนฟ้า
ตราบที่โลกยังศรัทธา
จะถวายวิญญาณ
หากจะช่วยบันดาล
ความต้องการให้ฉัน
สุริยันค้ำฟ้าแสงทอดารา
จบชีวิตที่มีตลอดมา
แผดเผากายจะเป็นจะตายดับดิ้นลง
จบสิ้นตัวตนวอดวาย
ไหม้เกรียมจนไม่เหลือ
จะบอกลาตัวเองและความต้องการ
กับหนึ่งหัวใจที่มีแตกสลาย
จมในห้วงนิทรา
อรุณอันงดงามได้ถือกำเนิด
แค่ความต้องการ
ไม่ใช่ตัวฉัน
ทุกเรื่องที่ทำ
ตามบทประพันธ์ที่ได้รู้มา
แค่ความจำเป็น
เห็นเพียงภาระ
ต้องเสียสละ
ตลอดไปไม่ว่านานแค่ไหน
ตราบที่แสงทอบนฟ้า
ตราบที่ผู้คนยังศรัทธา
หากว่าทรมาน
เราจะช่วยบันดาล
ความต้องการทุกครั้ง
สุริยันเรืองรองจ้องมองนภา
หนึ่งชีวิตที่มีตลอดมา
บอกให้รู้ว่ามันคือฉันในทุกวัน
ปกป้องผู้คนดิ้นรนจนเรี่ยวแรงไม่เหลือ
จะศรัทธาตัวเองแม้โลกทั้งใบ
จะไม่ต้องการให้ฉันมีชีวิตจบสิ้นชีวา
รุ่งอรุณอันแสนงดงามมันอยู่ที่ไหน
แม้เพียงลำพัง
แต่ก็ยังคงเดินสู้ไหว
แม้ตัวคนเดียว
จะหยัดยืนถึงไม่เหลือใคร
ชีวิตเหมือนโดนสาป
ต่อให้เราพยายามแค่ไหน
ก็ยังไม่ถึงไม่ถึงไม่ถึงสักที
ได้ยินหนึ่งเสียงฉันไหม
ได้ยินถ้อยคำในใจฉันที
ในโลกนี้ที่ดูโหดร้าย
แต่ว่าเธอไม่ได้เดียวดาย
ได้ยินหนึ่งเสียงฉันไหม
โปรดฟังถ้อยคำจำมันให้ดี
ไม่ว่าเธอจะอยู่ที่ใด
ตัวของฉันจะตามไปหาเธอ
สุริยันจันทราแสงทอดารา
ต่อจากนี้ไปบนนภาไม่ได้มีเพียงฉัน
ต่อให้เราต้องลาจากกันจนสิ้นลม
รวมถึงตัวตนของเธอนั้นมลายไม่เหลือ
จะจดจำวาจาทุกๆถ้อยคำ
คือหนึ่งสัญญาที่ฉันสลักลึก
จะไม่ลืมเลือน
อรุณอันงดงาม
จะคงอยู่ชั่วกาล
