ဥဒၵိစၥအလြန္
ဆို-စိုင္းထီးဆိုင္
ရင္ထဲကႏွင္းမ်ားက်တဲ့
ဒီေဟမာန္နံနက္ခင္းမွာ
ခ်ယ္ရီပန္းမ်ားလည္းဖူးပြင့္ေဝပီ
အေမွာင္ကြယ္ကာတိမ္ေတြၾကားက
ျပဴထြက္မယ့္ရွင္ေနမင္းလို
ေမွ်ာ္ကိုးဆဲခ်စ္သူရယ္မလာေတာ့
တုံ႔ခ်မ္းလို႔ခိုက္ခိုက္ေအးေန
အျပင္ဘက္ကတိုက္တဲ့ေျမာက္ေလ
ဝတ္ထားတဲ့ကိုယ့္ရဲ႕အေႏြးထည္
မကာႏိုင္ရွာ
ဒါေပမယ့္ေသခ်ာလည္းေလ
ၾကင္နာသူေပၚမယ့္လမ္းမွာ
မ်က္လံုးကမွိတ္လည္းစိတ္နဲ႔ျမင္ေနမယ္
ဥဒၵိစၥအလြန္ကမ္းကုန္ေနပီ
ခ်စ္လံု႔လခ်စ္ဝီရိယမ်ား
ရင္ထဲကမီးမ်ားတိုက္သလို
ဒီဂိမာန္ေႏြမြန္းတဲ့
ေႏြဥၾသကေလးလဲလြမေတးသီၿပီ
ေခ်ာင္ငယ္မွာထိုင္ကာေတြးမိ
လိုခ်ိန္မွာမသာတဲ့လလို
ေမွ်ာ္လင့္ဆဲညခ်ိန္ရယ္မလာေတာ့
က်ိန္စာေတြျပဳကာထားသလား
ေဝဟင္ကက်တဲ့ျမႇားပမာ
ကိုယ္ေစာင္းတဲ့ထီးကေပ်ာ့တယ္မခံႏိုင္ရွာ
ဒါေပ့မယ့္ေသခ်ာလည္းေလ
ၾကင္နာသူေပၚမယ့္လမ္းမွာ
မ်က္လံုးကမွိတ္လည္းစိတ္နဲ႔ျမင္ေနတယ္
ဥဒၵိစၥအလြန္ကမ္းကုန္ေနပီ
ခ်စ္ေဒါသခ်စ္စိတၱဇမ်ား...
$$$SOLO$$$
ရင္ထဲကက်တဲ့မ်က္ရည္
ဒီဝႆာန္ခါညခ်မ္းမွာ
ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းမေဖာက္လြဲ
ထီးထီးက်န္ေန
ေလွာင္ရယ္ကာေနႏိုင္ရင္သူ
ရြာေလၿပီလွ်ပ္ျပက္မိုးၿခိမ္း
မ်က္လံုးထဲနားခံႏိုင္ရည္ဝ
မုန္တိုင္းၾကားပုန္းတဲ့ငုပ္ေကာင္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆက္၍ထားကာ
မာနလည္းမထားဘူးမရွိၿပီယံုပါေတာ့
ဆိုခ်င္လည္းေသျခာလည္းေလ
ၾကင္နာသူေပၚမယ့္လမ္းမွာ
မ်က္လံုးကမွိတ္လည္းစိတ္နဲ႔ျမင္ေနမယ္
ဥဒၵိစၥအလြန္ကမ္းကုန္ေနပီ
ခ်စ္အတိတ္ေကာင္းခ်စ္နမိတ္ေကာင္းမ်ား
အရိပ္
