Susmanın kalesine

Sığınıyoruz bazen..

Önümüzde,

Karanlıktan Duvarlar,

Sırtımızda

İnsan Yüklü bir Gök var..

Herşeye İnat

Yaşamının Gayesi Sarıyor dört bir yanımızı..

Bir rüzgar çıksa

Savruulacak gibiyim

O diyarlardan bu diyarlara..

Şimdi...

Bir çölde milyonlarca kum tanesinden biriyim..

Yüreğimi Kanbur eden yüklerim var

Ama…

"Aklımda Sen..

Nasıl da dimdik Yürüyorum O Sokakları..

Bazen..

Yüzler güler

Ama..

O kalp Yaralıdır..

Tıpkı...

Saçları Dünyaya Kırgın..

Yüzleri fotoğraflar da Gülen

İnsanlar gibi.

Yarım kalmış Hayatlarıyla,

O yürekten bu yüreğe Sürgün ..

Kaldı işte...!

Çayımız bardakta

Çocukluğumuz Sokaklarda..

Mutluluğumuz,

Kursağımız da

Sevdiklerimiz Uzaklarda...

Aslında..

İfade edilmemiş hiç bir düşünce yoktur..

Ama..

Bir araya Getirilmemiş

Kelimelerin Olasılığı

Sonsuzdur.

İstediğin kadar

bağır çağır..

Susmuş birini

Yenemezsin...

Sen..

Buğulu camlara adını yazdığım..

Sen..

Uzaklarda ki Göz yaşım..

Sen..

Sıcaklığını,

Özlemler de

Hissettiğim.

Sen..

Göğüme kuş, Bahçeme Umudum...

Sen..

İsyanım..

Sen..

Dünya'ya kafa Tutuşum..

Sen..

Tereddütsüz bir İnançla Sevdiğim.

Ben hep,

Seninle Yaşıyorum,

Seninle Ölüyorum..

Şiir/ Söz Yazarı/ Yakup_Başkan