ฉันไม่มีสิทธิ์หึง

ฉันไม่มีสิทธิ์หวง

ไม่เคยได้เดินควง

ได้แค่มองเผินเผิน

ถามฉันเจ็บบ้างไหม

ยามที่เห็นเธอเดิน

ฉันนั้นเจ็บเหลือเกิน

ยามเธอเดินกับใคร

ก็เป็นอยู่อย่างนี้

กี่ปีแล้วที่ยอมทน

เหมือนดั่งฟ้าที่ขาดฝน

เหมือนคนไม่เคยมีใจ

ยอมเจ็บยอมช้ำมานาน

แม้ทรมานปานใด

ต้องปล่อยให้มันเป็นไป

เพราะใจรักเธอเหลือเกิน

มีสิทธิ์แค่ได้รัก

แต่ไม่เคยได้หัวใจ

กล้ำกลืนฝืนทนเรื่อยไป

เหมือนไฟที่มันเผาผลาญ

มีสิทธิ์แค่ได้รัก

ไม่เคยเรียกร้องต้องการ

แม้เจ็บแม้ทรมาน

ช่างมันก็ฉันรักเธอ

ซ่อนรักอยู่อย่างเปลี่ยวเหงา

เฝ้ามองดูเขาและเธอ

ฉันคงไม่กล้าเสนอ

หน้าตาที่ดูไม่ดี

อยู่อย่างเจียมเนื้อเจียมตน

โถเราก็เพียงแค่นี้

ทุ่มเทรักมานานปี

ไม่มีค่าสำหรับเธอ

มีสิทธิ์แค่ได้รัก

แต่ไม่เคยได้หัวใจ

กล้ำกลืนฝืนทนเรื่อยไป

เหมือนไฟที่มันเผาผลาญ

มีสิทธิ์แค่ได้รัก

ไม่เคยเรียกร้องต้องการ

แม้เจ็บแม้ทรมาน

ช่างมันก็ฉันรักเธอ

มีสิทธิ์แค่ได้รัก

แต่ไม่เคยได้หัวใจ

กล้ำกลืนฝืนทนเรื่อยไป

เหมือนไฟที่มันเผาผลาญ

มีสิทธิ์แค่ได้รัก

ไม่เคยเรียกร้องต้องการ

แม้เจ็บแม้ทรมาน

ช่างมันก็ฉันรักเธอ

หัวใจเลือกแล้วคือเธอ

จะเจ็บเท่าใดก็ยอม