หากวันนั้นคิดสักนิดคงมีคำว่าเรา
และฉันยังคงคิด คิดถึงเรื่องเก่า
ที่วันนั้น เธอและฉัน
เดินกลับบ้านด้วยกันและจับมือ
ความทรงจำทำให้ฉัน
หยุดความคิดตัวเองไม่ได้เลย
ทำไมยังจำไม่เข้าใจ
ลืมเธอมันยากหรือว่าไง
เวลาจะนอนก็ยังคิดถึงแต่เธอและวันเก่า
ภาพมันติดตายังฝังใจ
ตอนที่ได้เห็นเธอร้องไห้
หยุดได้ไหม หยุดคิดถึง
ทรมาน
ที่สองเราจบกันและฉันนั้นเข้าใจ
แต่เพราะความผูกพันธ์จึงทำให้อยากลองเริ่มใหม่
แต่ตอนนี้ฉันรู้ดี
เธอมีเขาและฉันควรยืนตรงนี้
แต่ยิ่งนับวันเวลาผ่านไปนานสักเท่าไร
ไม่เคยจะลืมเธอได้เลย
ทำไมยังจำไม่เข้าใจ
ลืมเธอมันยากหรือว่าไง
เวลาจะนอนก็ยังคิดถึงแต่เธอและวันเก่า
ภาพมันติดตายังฝังใจ
ตอนที่ได้เห็นเธอร้องไห้
หยุดได้ไหม หยุดคิดถึง
ทรมาน
ให้เป็นอะไรฉันก็ยอม
แค่ขอได้มองเธอคนเดิมจากตรงนี้
เป็นเพื่อนกันตลอดชีวิตฉันยินดี
ขอแค่ได้บอกเธอทุกวัน
ทำไมยังจำไม่เข้าใจ
ลืมเธอมันยากหรือว่าไง
เวลาจะนอนก็ยังคิดถึงแต่เธอและวันเก่า
ภาพมันติดตายังฝังใจ
ตอนที่ได้เห็นเธอร้องไห้
หยุดได้ไหม หยุดคิดถึง (ได้ไหม) (คิดถึง)
ทรมาน
