สายลมโบกพริ้ว
พัดปลิวผ่านมาเมื่อใด
ยอดสนอ่อนไกวเอนไหว
ผ่อนตามลมลู่
เห็นสนโอนไกวเพราะสายลมพรู
พัดพลิ้วชวนดูนึกรู้ลมไกว
โบกไปไม่เห็นแน่นอน
คิดไปยอดสน
เหมือนคนที่ใจอ่อนไหว
ชอบผันเปลื่ยนไป
โดยไร้ตรึกตรองแน่ก่อน
เพราะรักคำยอเพราะพ้อคำวอน
เหมือนสายลมจรพัดย้อนลวงใจ
ผ่อนไปด้วยน้ำคำคน
คิดถึงรักเก่าของเราเคยชื่น
หวังใจรักให้ยั่งยืน
ชื่นบานด้วยรักเปรอปรน
ครั้นแล้วน้ำใจรักเธอไม่ทน
หัวใจอ่อนอย่างยอดสน
คล้อยตามคำคนเปลื่ยนใจ
รักจางห่างหาย
เพราะใจเบื่อง่ายถ่ายถอน
ไม่รักแน่นอน
ใจร้อนด่วนหลงลืมได้
รักร้างโรยรา อาวรณ์อาลัย
รักร้าวลวงใจไร้รักจริงจัง
เปรียบดังยอดสนโอนเอน
คิดถึงรักเก่าของเราเคยชื่น
หวังใจรักให้ยั่งยืน
ชื่นบานด้วยรักเปรอปรน
ครั้นแล้วน้ำใจรักเธอไม่ทน
หัวใจอ่อนอย่างยอดสน
คล้อยตามคำคนเปลื่ยนใจ
รักจางห่างหาย
เพราะใจเบื่อง่ายถ่ายถอน
ไม่รักแน่นอน
ใจร้อนด่วนหลงลืมได้
รักร้างโรยรา อาวรณ์อาลัย
รักร้าวลวงใจไร้รักจริงจัง
เปรียบดังยอดสนโอนเอน
