Karanlıkta kalmışım anne

Gün çoktan küsmüş yüzüme

Nicedir özlemişimde

Söyleyememişim anne...

Yani yaşarken ölmüşüm

Kar beyaz olmuşum

Duvar gibi suvalarını dökmüş

Bir gecede bin yıl yaşlanmış

Ölmüşüm anne ölmüş...

Sana kim git dedi?

Bana sordun mu?

Bu ne acelecilik anne?

Kimden kaçtın böyle?

Yoksa ben çile miydim?

Dert miydim şu kısacık ömrüne?.

Elimde değil anne

Bak kırıyorum bütün oyuncaklarımı

Ağaçtan arabamı, bilyelerimi, sapanımı...

Sonra bana bıraktığın bütün tebessümleri dudaklarımdan siliyorum

İnandığım her şeyi ...

Sen ki ömrüme yar,

Arkama dağ,

Sırtıma gardaştın...

Nice hainliktir ki bu?

Yıkılmış, yıkmışlar,

Kim yapmış?

Kim kar yağdırmış dağlarıma?

Erken gelen şu ölüme

Kim arka çıkmış?

Kim ömrümü, can özümü,

Anamı, canımı, cananımı,

Asıl gerçeğimi

Bal sözlümü elimden almış?

Kim ay anne? Kim söylesene?

Elimde değil...

Ve şimdi sen gidiyorsun

Dilim lal, özüm kan,

Kaldım anne...

Görmüyor musun ey anne?

Çaresizliğim ciğerime oturmuş,

Sesim kabrinde,

Parmaklarım mezar taşında,

Gövdem toprağında

Ve oğlun sende kalmış

Ölmüşüm ay anne, ölmüş...

Gidiyorum buralardan, türkümü sona bıraktım,

Dönüşsüz yollardayım, gemilerimi yaktım,

Dönüşsüz yollardayım, gemilerimi yaktım...

Ben gidiyorum, sen kal sevdiğim söyle,

Gidipte dönmemek var, anneme söyle...

Ana yüreği yanar, benim yüreğim kor olur,

Türkümüz dağları tutar, anneme söyle,

Türkümüz dağları tutar, anneme söyle.