ขอถามจักคำว่าเป็นหยังคือมักตั๋วกัน
ว่าเป็นหยังคือมักตั๋วให้ เค้าฮักแล้วบ่จริงใจ
ขอถามจักคำว่าเป็นหยังเจ้าคือใจดำ
ตั๋วให้ฮักหัวปักหัวปำ
แล้วเจ้าก็ไปบ่ลาคือน้องส่ำหมา
ตอนแรกเริ่มอ้ายเว้าดูดี
อ้ายเหมือนบ่มีพิษภัย
อ้ายทำท่าคือคนมีใจ
เป็นห่วงเป็นใยจนน้องตายใจ
แต่ภายใต้ใบหน้าใสใสอ้ายนี้คือจังซาตาน
อ้ายล่อน้องมาเป็นอาหาร
แล้วอ้ายก็ทำฮ้ายใจ
ขอถามจักคำว่าเป็นหยังคือมักตั๋วกัน
ว่าเป็นหยังคือมักตั๋วให้
เขาฮักแล้วบ่จริงใจ
ขอถามจักคำว่าเป็นหยังเจ้าคือใจดำ
ตั๋วให้ฮักหัวปักหัวปำ
แล้วเจ้าก็ไปบ่ลาคือน้องส่ำหมา
คงสะใจเจ้าแม่นบ่
เจ้าถิ่มน้องไปบ่ลา
เจ้าเฮ็ดให้น้องเสียน้ำตา
เจ้าเฮ็ดคือน้องบ่มีค่า
เจ้าลืมหมดแล้ววันเวลาที่เฮาสองคนเคยสัญญา
ที่เคยบอกน้องว่าสิบ่ถิ่มบ่ปา แต่มามื้อนี้บ่เห็นหน้า
ไสว่าสิฮักกัน
ไสว่าสิบ่แปรผัน
ไสว่าสิบ่ถิ่มกัน
สุดท้ายเจ้าก็ไปกับมัน
ข่อยนั้นเจ็บเกือบตาย
หัวใจข่อยแทบสลาย
ก็ฮักบ่มีความหมายกับเจ้าเลย
ข่อยนั้นเป็นเพียงฝุ่นส่วนเขานั้นคือทุกอย่าง
และเขาได้เดินฮ้วมทางส่วนตัวข่อยเป็นเพียงทางผ่าน
Baby
เจ้าลืมข่อยง่ายดายทุกอย่างเจ้าคงบ่เสียดาย
มาให้ความหวังกันเฮ็ดหยังคั่นเจ้าสิเฮ็ดกันป่านนั้น
ถิ่มให้ข่อยเหลือเพียงน้ำตา
ขอถามจักคำว่าเป็นหยังคือมักตั๋วกัน
ว่าเป็นหยังคือมักตั๋วให้เค้าฮักแล้วบ่จริงใจ
ขอถามจักคำว่าเป็นหยังเจ้าคือใจดำ
ตั๋วให้ฮักหัวปักหัวปำแล้วเจ้าก็ไปบ่ลาคือน้องส่ำหมา
