Söz: MELİNA

Alt Yapı Düzenleme: TOPRAKC

Renkler karamsal ortada buluşmaya çalişiyorda,

Gözüme yansitilan işigin

tek o noktaya konmasi,

garip degilim sence?

Oysa hangi göz şimdi gözgöze geliyor ki!

Kimisi senin Ay ışığının gölgesine

Kimisi kimler de,

güneşin ateşinin

külünde kayboluyor...

Derin bir tesadüf müdür

bu yoksa!

Karamsal olan renklerin tek renk

olmasından mı,

Göz göze gelmekten korkanlardan mı?

Yoksa renklerin farklı olmasına dayanamayıp

içindeki çocuğunun

önüne saklanmasına mı?

Evet önüne arkasına değil!

Koruyan bir Renksin sen

Ey ben!

Yeter artık bu tek renk tikinden bıkmadın değil mi?

insan mısın sen, ki gören gözlerle bakman yeterli

niye bukadar zor ki

zekanla görüyorsunda, o yoksa bari tek renk olmadığını bilme,

Ama

anla soru sorma

cevapla

dikenin üstünde durma

yada dur !

Sen kendi gökyüzünde çocuğun arkasına sığınırsın...

Korkak;

Yağmurlu günler seni bekler mi acaba?

Onu bilmemde olursun

sen karanlık sayfalarda boş kalan kelimenin arasındaki Nokta,

Kahrol be nasıl kıydın

o tebesüme

o canı gönüllden bakan gözlere

Merak etme o şimdi seninle aynı gökyüzünü paylaşmıyor.

Çünkü sen yıldızları

göremezsin ki!

Sen karanlıkta ışık ararken

bak sabah oldu bile.

Ama

Göremedin gündüzken yıldızları,

Geç kaldın

Sen o mavilerde boğuldun bile TEK renkli insan!

by Melina