เพลง: รัตติกาล

ศิลปิน: UMA, ขวัญจิต ศรีประจันต์

เธอบอกให้ลืมจะเก็บมันได้ไหม

เก็บมันให้ลึกลงไปสุดใจที่ซ่อนไว้

ความจริงที่ตัวของฉันนั้น

พยายามเก็บมันแต่ไม่ไหว

จึงเฝ้าทบทวนมันซ้ำๆ

เธอพอจะเก็บมันได้ไหม

ไม่มี Jack หรือ Hennessy ที่อยากเมา

ลองยัดไส้เบาๆสิ

ในตู้เย็นมี Ferrero มี Hershey's

ถ้าคุณเมาแล้วชอบหวานก็เอาเด่ะ

จะ Lambo Bentley

Pagani ก็เรื่องของเค้าเด่ะ

What the f**k you just talk about

เดี๋ยวจะ flow ma mine boy

ชอบแค่ธรรมดาไม่ได้มีราคา

มีกระดาษปากกากับโชคชะตาที่ทำมา

เช้าจนขาดตากับทัศนากรหลายคราว

เธอถามว่าเมื่อไหร่ยูม่าจะหลับนอน

เธอบอกให้ลืมจะเก็บมันได้ไหม

เก็บมันให้ลึกลงไปสุดใจที่ซ่อนไว้

ความจริงที่ตัวของฉันนั้น

พยายามเก็บมันแต่ไม่ไหว

จึงเฝ้าทบทวนมันซ้ำๆ

เธอพอจะเก็บมันได้ไหม

และใช้เวลาเหล่านั้นที่ลองลอยไป

อยู่กับความฝันที่มันล่อหลอกใจ

ช่วยเก็บมันเอาไว้และไม่ต้องไปบอกใคร

โนวเธอคงเข้าใจโอ้วใช่ไหม

บอกกันที่ว่าฝันนั้นสวยงามเท่าไหร่

จงอย่าบอกใครให้รู้เพราะไม่มีใครเข้าใจ

แค่เธอจับมือฉันไม่จำเป็นต้องเศร้าไป

ไม่จำเป็นต้องเศร้าไปแม้ไม่มีใครเข้าใจฉัน

เจอมาคนเดียวในโลกที่กว้างใหญ่

ถ้าวันนี้ฉันล้มฉันก็แค่สร้างใหม่

ไม่อยากให้ใครรับรู้ถึงข้างใน

เก็บซ่อนมันไว้ต่อให้เป็นใคร

ก็ไม่ได้เจอท่าตัดเธอยากจะลองเข้าไป

ฉันจะยอมมอบความลับนี้ให้เธอ

บางครั้งดูเบลอๆ

ที่เธอถามว่าเป็นอะไรนะเธอ

ถึงดูไม่คล้ายที่เคยเจอะเจอ

แค่ปล่อยให้ฉันนั้นไปกับเธอ

แค่ฝันไม่ได้ละเมอ

แค่เพ้อในบางอารมณ์

แค่ได้ฝันสนุกเสมอ

ไม่ต้องเสนอให้พร้อมมาชม

บางครั้งคว้าได้แต่ลม

ช่างมันเพราะรู้นี่เป็นอย่างไร

เธอรู้ไหมที่เธอเลือกฝัน

บางครั้งบางคราวไม่เป็นอย่างใจ

และซ่อนมันไว้อย่างนั้น

อยู่กับตัวฉันและไม่อยากไป

อยู่ในฝันมันอยู่อย่างนั้น

แม้เจ็บปวดฉันก๋ไม่เป็นไร

หวังว่าเธอคงเข้าใจ

หวังฉันหวังหวังว่าเธอจะเข้าใจ

และทุกคำที่บอกไป