Donar, mimiklerim donar
Konar omzuma en ağır roman
Sen şehrin merkezi ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam
Donar, mimiklerim donar
Konar omzuma en ağır roman
Sen şehrin merkezi ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam
Görüşmüyoz artık konuşmuyoz
Galiba senle tanışmıyoz
İçimize atmaya barış diyoz
Terk edip gidenede alış diyoz
Bekleyip görcen nasip diyoz
Sevgiye harman kaldık çok istiyoz
Dilekte diliyoz hani hafif medeni
Egolar ayrılmanın tek nedeni
Kutup ayısıyla çölde bedevi
Kışın yaz varsa yap grevi
Sabahın dördü gene böyle bi
Dolunay, yakamoz “sek içtiğim”
Yalnızlık bugün tek işçiyim
Gelme üstüme gelme
Avuç içlerime kadar ısırdım bugün
Gelme üstüme gelme
Sana şiir yazdım şair tek bastonlu kırık dişli
Bu satırlar çocukluğumdan beridir gece kondulu diye fişli
Bende dahil bilmiyom aga ne zaman başladı, ne zaman bitti
Neyi ne kadar sevdiysem okadarı gitti
Donar, mimiklerim donar
Konar omzuma en ağır roman
Sen şehrin merkezi ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam
Donar, mimiklerim donar
Konar omzuma en ağır roman
Sen şehrin merkezi ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam
Şimdi sessizliğin kralı elleri ceplerinde
Eğmiş başını yere iki damla yaş aktı defterinden
Ağıtları yakanlar var dünyanın martı seslerinde
Müslümden bir bilebilsen azerden illede sen illede sen
En derin yara, en derin faça, illede sen
Tek göz bi oda öksürükle dolu “iyi misin sen?”
Yaşanır olur geçer, iyi mi desem kötümü desem
Nasipse zaten olcak olan gerisini düşünme sen
Gözüm döner, ellerimin üstü ondan nasır
Yaprak döker ya bi’ yanımız ondan her mevsim Kasım
Ağır yaralı duygular valiziyiz ama gitmeye hazır
Şişenin dibi son paket tütün gider saçlarını kazır.
Donar, mimiklerim donar
Konar omzuma en ağır roman
Sen şehrin merkezi ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam
Donar, mimiklerim donar
Konar omzuma en ağır roman
Sen şehrin merkezi ben sürgün yeri olan
Sonbahardan baharlara selam
