ใฝ่พะวงหลงเฝ้า
สาวเจ้าบางปะกง
พางวยงงหลงเก้อเพ้อหา
โอ้เวรกรรมจำพราก
จากไปไกลตา
ในอุราระทมตรมไหม้
เจ้าทำเมินพี่หมอง
โธ่เจ้ามองพี่เหมือน
ผ้าพันกันเปื้อน
นานก็เลือนร้างไป
ไยมาตัดไมตรี
น้องมีแฟนใหม่
ทิ้งชาวนาไร่
ไปกับหนุ่มเศรษฐี
น้องลืมเรือบด
นั่งรถอร่ามงามด้วยศักดิ์ศรี
ยามพี่ล่องเรือมา
ตามประสาบ้านเรา
หาคนงามถามข่าว
มองหาสาวไม่มี
ชีวีแทบขาดรอน
บางปะกง
น้ำคงขึ้นขึ้นลงลง
ใจอนงค์ก็คงเลอะเลือนกะล่อน
ปากน้ำเค็ม
ไหลขึ้นก็จืดก็จาง
ใจน้องนาง
รักนานเลยจางจากจร
ใจนารีสวยสดคงคดดั่งลำน้ำ
พี่ขืนพายจ้ำคงต้องช้ำแน่นอน
ต้องจอดเรือขอลา
แม่กานดางามงอน
วอนหลวงพ่อโสธร
จงดลใจยอดชู้
เจ้าอยู่แห่งไหน
อยู่ใกล้หรือไกลสุดกู่
ได้ยินเพลงร้องน้องจงคืนสู่
พี่ยังคอยพธูอยู่ที่บางปะกง
บางปะกง
น้ำคงขึ้นขึ้นลงลง
ใจอนงค์ก็คงเลอะเลือนกะล่อน
ปากน้ำเค็ม
ไหลขึ้นก็จืดก็จาง
ใจน้องนาง
รักนานเลยจางจากจร
ใจนารีสวยสดคงคดดั่งลำน้ำ
พี่ขืนพายจ้ำคงต้องช้ำแน่นอน
ต้องจอดเรือขอลา
แม่กานดางามงอน
วอนหลวงพ่อโสธร
จงดลใจยอดชู้
เจ้าอยู่แห่งไหน
อยู่ใกล้หรือไกลสุดกู่
ได้ยินเพลงร้องน้องจงคืนสู่
พี่ยังคอยพธูอยู่ที่บางปะกง
