สุริยันจันทรา
ที่จากฟ้ายังมีเวลามาเยือน
แต่ใจเธอซิแชเชือน
ไม่กลับมาเยือน
เหมือนสุริยันจันทรา
หรือรังเกียจว่าจน
จึงไม่มีคนเขาเมตตา
โถเรามันชาวนา
ไม่มีปัญญามาแข่งบุญใคร
มองฟ้าเวิ้งว้าง
หมดทางเมื่อเธอจากไกล
มองฟ้าไม่อำไพ
ในดวงใจเหมือนไฟแผดเผา
เธอคงลืมฉันแล้ว
จึงเปลี่ยนแนว
มาพรากจากเรา
เมื่อเธอไกลหัวใจเหงา
ในใจเรานั้นเฝ้าแต่คอย
มองฟ้าเวิ้งว้าง
หมดทางเมื่อเธอจากไกล
มองฟ้าไม่อำไพ
ในดวงใจ เหมือนไฟแผดเผา
เธอคงลืมฉันแล้ว
จึงเปลี่ยนแนว
มาพรากจากเรา
เมื่อเธอไกลหัวใจเหงา
ในใจเรานั้นเฝ้าแต่คอย
