ตอนสุดท้ายจะจบยังไงก็รู้ดี
บอกตรงๆ ว่าวงการนี้มันไม่ง่าย
มีชีวิตอยู่ในเรือนจำมันไม่บาย
ก่อนที่มันจะสายเกินไป
ลองคิดทบทวนดูใหม่
ว่าโรงเรียนที่สูไปกับข้างในหราง
ที่ไหนสบายกว่ากัน
มีหน้าที่ให้ทำพ่อแม่หาตังค์ปล้ำให้สูเรียน
สูกะเรียนเรียนเรียน
ไม่ใช่เบียนเบียนเบียนอยู่อย่างนี้
ต่อหน้าเรียบเหมือนกับผ้าพับลับหลังยับยู่ยี่
ออกจากบ้านแต่งตัวดูดี
แต่ไปไม่ถึงโรงเรียนสักที
ใช้ชีวิตตามเพื่อนเที่ยวเชือนหรอยเต็มที่
ปีทั้งปีมันปล้ำแต่ยีใบ
อายุยังน้อยอย่าทำเป็นห้าว
เพราะพี่หลวงเฒ่ามาก่อนสู
เพราะโรงเรียนที่สูอยู่
มันหรูหว่าอยู่ในหราง
หรือว่าสูเบื่อข้าวหมูแดง
หรือว่าสูอยากอีกินแกงหราง
เห็นเที่ยวหรอยเที่ยวหนุกเที่ยวกร่าง
เห็นทำตัวกางหลางหม้ายความอยู่ควั่นๆ
ตามแต่เพื่อนชอบเชือนชอบยัน
วันทั้งวันมันปล้ำแต่หาเรื่อง
ชวนกันเสพจนหน้าเดฟจนตาเหลือง
แต่เรื่องเรียนแค่เพียงได้ฟังมันชาติเอือม
ถึงแหลงถึงเตือนใครห้ามไม่สน
ก็ต้องทนเป็นอันธพาล
อายุยังน้อยอย่าทำเป็นห้าว
เพราะพี่หลวงเฒ่ามาก่อนสู
เพราะโรงเรียนที่สูอยู่
มันหรูหว่าอยู่ในหราง
หรือว่าสูเบื่อข้าวหมูแดง
หรือว่าสูอยากอีกินแกงหราง
เห็นเที่ยวหรอยเที่ยวหนุกเที่ยวกร่าง
เห็นทำตัวกางหลางหม้ายความอยู่ควั่นๆ
ตามแต่เพื่อนชอบเชือนชอบยัน
วันทั้งวันมันปล้ำแต่หาเรื่อง
ชวนกันเสพจนหน้าเดฟจนตาเหลือง
แต่เรื่องเรียนแค่เพียงได้ฟังมันชาติเอือม
หรือว่าสูเบื่อข้าวหมูแดง
หรือว่าสูอยากอิกินแกงหราง
เห็นเที่ยวหรอยเที่ยวหนุกเที่ยวกร่าง
เห็นทำตัวกางหลางหม้ายความอยู่ควั่นๆ
ตามแต่เพื่อนชอบเชือนชอบยัน
วันทั้งวันมันปล้ำแต่หาเรื่อง
ชวนกันเสพจนหน้าเดฟจนตาเหลือง
แต่เรื่องเรียนแค่เพียงได้ฟังมันชาติเอือม
ถึงแหลงถึงเตือนใครห้ามไม่สน
