โดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเล

ลมพัดลมเพไร้จุดหมาย

น้องนุ้ยถอดใจหมดแรงพลัง

พอได้พี่ชายมาช่วยไว้

มาคอยเกื้อหนุนให้พอมีหวัง

ขอนไม้ผุพังยังมี ใจ

.ปริ่มปริ่มจะจมอยู่รอนรอน

ต้องเป็นภาระให้พี่ชาย

รับน้องเอาไว้ลอยไปด้วยกัน

น้องนุ้ยก็เพียงตัวน้อยน้อย

สองมือสองเท้าวักน้ำไม่ทัน

เราสองช่วยกันทั้งกาย และใจ

ต่อให้เรือลำใหญ่แล่นมา

ให้ผ่านเลยไปไม่เอ่ยคำขอร้องใคร

เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้

จะไม่แลมองเรือลำนั้น

โอบกอดไว้แม้คลื่นลูกใหญ่ซัดมา

เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้

สุดแต่ลมแต่ฝนแต่ฟ้า

โปรดเมตตา

สองเราไม่อยากพรากกัน

โดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเล

ลมพัดลมเพไปตามกระแส

น้องนุ้ยอ่อนแอแต่ยังซึ้งใจ

เพียงเรามีกันคอยดูแล

ถึงยังฝั่งฝันหรือจมหาย

ไม่ว่าอย่างไรเราพาไปด้วยกัน..

ต่อให้เรือลำใหญ่แล่นมา

ให้ผ่านเลยไปไม่เอ่ยคำขอร้องใคร

เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้

จะไม่แลมองเรือลำนั้น

โอบกอดไว้แม้คลื่นลูกใหญ่ซัดมา

เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้

สุดแต่ลมแต่ฝนแต่ฟ้า

โปรดเมตตา

สองเราไม่อยากพรากกัน

เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้

จะไม่แลมองเรือลำนั้น

โอบกอดไว้แม้คลื่นลูกใหญ่ซัดมา

เปรียบกับพี่เป็นแค่ขอนไม้

สุดแต่ลมแต่ฝนแต่ฟ้า

โปรดเมตตา

สองเราไม่อยากพรากกัน