ผ่านชีวิตที่อ้างว้างมากี่ครั้งมากี่คราว
พ้นคืนเหน็บหนาวมาตั้งเท่าไร
แต่ตัวฉันนั้นก็ยังมีความหวังในหัวใจ
เพื่อรอที่จะเจอใครสักคน
ผ่านวันนั้นจนมาถึงวันที่ฉันเจอกับเธอ
เหมือนเธอคือฝันที่กลายเป็นจริง
จากวันนั้นก็ทุ่มเททำเพื่อเธอไปทุกสิ่ง
แต่วันนี้เธอกลับมาทิ้งกัน
จากนี้ไปคงไม่มีเหลือไม่เหลือใครอีกแล้ว
ไม่มีแม้วี่แววจะเหมือนเดิมอีกครั้ง
จากนี้ไปคงไม่มีเหลือไม่เหลือเลยความหวัง
เมื่อชีวิตมันพัง แล้วฉันจะอยู่เพื่อใคร
ไม่เคยคิดว่าชีวิตจะโหดร้ายได้อย่างนี้
เหมือนทุกคนหนีไปไกลแสนไกล
อาจจะเป็นเพราะฉันเองไม่ได้เกิดมาเพื่อใคร
ต้องทนเหงาเดียวดายเพียงผู้เดียว
จากนี้ไปคงไม่มีเหลือไม่เหลือใครอีกแล้ว
ไม่มีแม้วี่แววจะเหมือนเดิมอีกครั้ง
จากนี้ไปคงไม่มีเหลือไม่เหลือเลยความหวัง
เมื่อชีวิตมันพัง ฉันจะอยู่เพื่อใคร
จากนี้ไปคงไม่มีเหลือไม่เหลือใครอีกแล้ว
ไม่มีแม้วี่แววจะเหมือนเดิมอีกครั้ง
จากนี้ไปคงไม่มีเหลือไม่เหลือเลยความหวัง
เมื่อชีวิตมันพัง แล้วฉันจะอยู่เพื่อใคร
