รู้ทันที ว่าทรมาน มันอาการเป็นเช่นไร

ก็เมื่อวันที่เธอ จากกันไปไม่ย้อนมา

ไม่คิดเลยวันนึงคำว่าเรา จะลงเอยด้วยน้ำตา

อยากพูดคำว่าลา ก็สายไป

ทุกคืนหลับยังไม่ลง เฝ้าแต่คิดถึงเธอเสมอ

ไม่มีสิทธิ์ได้พบเจอ จบไปแล้ว ต้องยอมเข้าใจ

เหมือนทุกสิ่งถูกสร้างมา จบด้วยการจากลา

เหมือนโชคชะตา กำหนดไว้

ในวันที่ฟ้ามีเพียงแค่สีเทา ความเหงามันกินในใจ

โลกใบเดิม มันกว้างเกินไป เมื่อไม่มีเธอ

ก็ยังไม่รู้จะไปทางไหนดี ชีวิตที่มันขาดเธอ

มันหมดเรี่ยวแรง ไม่มีแสงส่องใจ เหมือนตัวคนเดียว

หลายคนที่เคยเดินเข้ามา แล้วก็ลาลับหายไป

แต่แปลกตรงที่ใจ ยังไม่ลืมเธอสักที

แค่เสี้ยวเวลา พาเราจากกัน ความเป็นจริงไม่ปราณี

ไม่มีวันพรุ่งนี้ ให้รักเธอ

ทุกคืนหลับยังไม่ลง เฝ้าแต่คิดถึงเธอเสมอ

ไม่มีสิทธิ์ได้พบเจอ จบไปแล้ว ต้องยอมเข้าใจ

เหมือนทุกสิ่งถูกสร้างมา จบด้วยการจากลา

เหมือนโชคชะตา กำหนดไว้

ในวันที่ฟ้ามีเพียงแค่สีเทา ความเหงามันกินในใจ

โลกใบเดิม มันกว้างเกินไป เมื่อไม่มีเธอ

ก็ยังไม่รู้จะไปทางไหนดี ชีวิตที่มันขาดเธอ

มันหมดเรี่ยวแรง ไม่มีแสงส่องใจ เหมือนตัวคนเดียว

ในวันที่ฟ้ามีเพียงแค่สีเทา ความเหงามันกินในใจ

โลกใบเดิม มันกว้างเกินไป เมื่อไม่มีเธอ

ก็ยังไม่รู้จะไปทางไหนดี ชีวิตที่มันขาดเธอ

มันหมดเรี่ยวแรง ไม่มีแสงส่องใจ

เมื่อไม่มีเธอ