คำถามเดิมๆในวันที่เหงา
กับห้องเดิมๆในวัน
ที่รักของเรา
ได้จบไปแล้ว
ผิดที่ฉันเอง
มันไม่เอาไหน
กว่าจะมองเห็น
ก็เกินฉุดรั้งเธอไว้
มันคือบทเรียน
ที่ฉันคู่ควรได้รับมัน
และฉันต้องจำเอาไว้
การที่เราต้องคิดถึงใคร
สักคนที่จากไป
ต้องเจอกับตัว
แล้วจะเข้าใจ
กับอาการ
ที่เรียกว่าทรมาน
ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน
คิดถึงวันที่เรารักกัน
อยากจะบอกว่ายังรักเธอ
มากเท่าไหร่
อยากจะบอกให้เธอ
ได้ยินซ้ำๆ
อยากทำดีกับเธอในทุกๆวัน
อยากจะพูดดังๆ
ขอโทษที่ทำเธอเสียใจ
มารักอะไร
กันตอนที่สาย
คนที่ถูกทิ้ง
ก็คือถูกทิ้งจริงไหม
มันคือบทเพลงที่ฉัน
ฝากไปให้เธอฟัง
ว่าฉันเจ็บปวดแค่ไหน
การที่เราต้องคิดถึงใคร
สักคนที่จากไป
ต้องเจอกับตัวแล้วจะเข้าใจ
กับอาการที่เรียกว่าทรมาน
ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน
คิดถึงวันที่เรารักกัน
อยากจะบอกว่า
ยังรักเธอมากเท่าไหร่
อยากจะบอกให้เธอได้ยินซ้ำๆ
อยากทำดีกับเธอในทุกๆวัน
อยากจะพูดดังๆ
ก่อนกัลปาวสาน
เพียงอยากจะคืนรักเราสมาน
ยิ่งโศกอุราและทรมาน
นั่งโอดครวญไปไร้เธอและฉัน
เทียบใดมิปาน
ทุกข์ชั่วกัลป์ดับสูญ
คิดถึงกายสัมผัส
ยลกลิ่นเกศาที่หอมละมุน
พระโอษฐ์เธอแย้มและแสนอบอุ่น
แล้วเหตุไฉนไร้เธอร่วมบุญ
แสนจาบัลย์ทุกข์ชั่วกัลป์มิคลาย
การที่เราต้องคิดถึงใคร
สักคนที่จากไป
ต้องเจอกับตัวแล้วจะเข้าใจ
กับอาการที่เรียกว่าทรมาน
ฉันคิดถึงเธอเหลือเกิน
คิดถึงวันที่เรารักกัน
อยากจะบอกว่า
ยังรักเธอมากเท่าไหร่
อยากจะบอกให้เธอได้ยินซ้ำๆ
อยากทำดีกับเธอในทุกๆวัน
อยากจะพูดดังๆ
ขอโทษที่ทำ
เธอเสียใจ
