โอ้ ละหนอ

คนงาม เอย

พี่นี้แบกรักเดิน

ขอเชิญโฉมเจ้า

รับเอาไป

พี่เป็นหนุ่มต่างแดน

มาหาแฟน

ที่เมือง เชียงใหม่

บ้านพี่ อยู่ไกล

รับรักคนใต้

นะแม่ นาง

โอ้ ละหนอ

คำดวง เอย

เจ้าจงอย่าเฉยเมย

ขวัญเอ๋ยขวัญพี่

ศรี สุดา

กาสะลองบานแล้ว

วับแววทั่วพฤกษ์พงป่า

รักพี่ นั้นหนา

เบ่งบานเกลื่อน

เหมือนกาสะลอง

เห็นนกเขาขันคู่

จับอยู่ ที่บนกิ่งไม้

นกมันจองคู่ไว้

จู๋จี๋กันไปไม่มีหมอง

พี่นึกแล้วยิ่งอายนก

เจ้านกมันคอยมองจ้อง

เหมือนดั่ง จะเย้ยให้หมอง

ขาดคู่รักครอง อกเรา

ขวัญเอ๋ยขวัญเอ๋ยนงเยาว์

มาช่วยแบ่งเบา

ความทุกข์ระทม

ไร้ชู้ไร้ชู้ นอนชม

ระทมทอดกาย

น่าอายนกกา

หอมอื่นหมื่นแสน

ไม่แม้นแก้มเจ้า

หอมดอกคัดเค้า

แก้มเจ้าหอมกว่า

ยิ่งกว่าพันธุ์ไม้อื่น

ดาษดื่นในพงพนา

ขอกอดซักคืน

ขวัญยืน ซิตายบ่ว่า

บ่จุ เจ้าหรอกหนา

ขอสัญญาให้ฟ้าผ่าตาย

รักน้อง บ่แหนงหน่าย

ตายแล้วตาย อ้ายบ่ขอลืม