มองดาวเดือนที่ลอยล้นเกลื่อน นภา

ลมโบกพริ้วโปรยมา ใจผวาลอยเลื่อน

ระทม ระทวย ระทึกฤทัย ไร้เพื่อน

ใจนึกอยากเป็นเดือน

มีดาวล้อมเกลื่อน รอบกาย

มองดู ตัวเราแสนจะว่างเปล่าเดียวดาย

น่าอาย ขวย เขิน

ป่านนี้เขานอน ชิดเนื้อนวล ชวนเชิญ

แต่เรา ส่วนเกิน เขาคงเมิน ให้คอย

มนต์อันใดมัดใจเราให้ ห่วงหา

ใจก็รู้ดีว่า นี่แหละหนาปมด้อย

คนมีภรรยาเขาหรือจะมา ได้บ่อย

เราก็เฝ้าแต่คอย ดวงใจละห้อยคอยหา

อาดูร เดียวดาย

เขาคงจะหน่ายไม่มา หรือว่า ทำเมิน

เมื่อยาม นิทราหอมภรรยา คุณเพลิน

ปล่อยให้ ส่วนเกิน หอมหมอนเพลิน แทนคุณ

มนต์อันใดมัดใจเราให้ ห่วงหา

ใจก็รู้ดีว่า นี่แหละหนาปมด้อย

คนมีภรรยาเขาหรือจะมา ได้บ่อย

เราก็เฝ้าแต่คอย ดวงใจละห้อยคอยหา

อาดูร เดียวดาย

เขาคงจะหน่ายไม่มา หรือว่า ทำเมิน

เมื่อยาม นิทราหอมภรรยา คุณเพลิน

ปล่อยให้ ส่วนเกิน หอมหมอนเพลิน แทนคุณ...