ทำไมเธอ ถึงไม่เหมือนเก่า

ทำไมเธอ ถึงไม่รักเรา

ทำไมเธอ ถึงมอบทุกอย่าง

ให้ กับเขา

ทำไมเธอ ถึงอารมณ์ดี

ทั้งๆ ที่ฉันกำลังเศร้า

พยายามเข้าใกล้เท่าไร

เธอ ก็ไม่เอา

เพิ่งได้รู้

ว่าฉันนั้นคือวิญญาณ

ผู้ทุกข์ทรมาน

หลอกหลอนเธอมาตั้งนาน

ไม่รู้ตัวว่าตาย

ฉันได้ตายไปจากใจของเธอ

กลายเป็นวิญญาณไร้ความหมาย

ตั้งนานแล้ว

คำบอกรัก กลายเป็นคำหลอกหลอน

คำออดอ้อน กลายเป็นทำให้รำคาญ

ต้องอ้อนวอน ขอพบหน้าเธอ

เหมือนขอเศษทาน

ปรากฏตัว ให้เธอเห็นที่ใด

เธอร้อนใจ รีบทักทายแล้วเดินผ่าน

ไม่มีแล้ว ยิ้มแห่งความสุข

ตลอดกาล โฮ่โฮโฮ้..โฮ้..

เพราะว่าฉันคือวิญญาณ

ผู้ทุกข์ทรมาน

หลอกหลอนเธอมาตั้งนาน

ไม่รู้ตัวว่าตาย

ฉันได้ตายไปจากใจของเธอ

กลายเป็นวิญญาณไร้ความหมาย

โว๊โฮโฮโฮ่..

โว๊โฮโฮโฮ..

โว๊โฮโฮ่โฮ..

โว๊โฮโฮโฮ่..

โว๊โฮโฮโฮ่..

โว๊โฮโฮโฮ..

โว๊โฮโฮ่โฮ..

คำขอร้อง ครั้งสุดท้ายถึงเธอ

คำพูดเธอ จะปล่อยฉันไปได้

บอกมาเลย ว่าหมดรักให้กัน

ฉันควรต้องไป

ให้ฉันเป็นวิญญาณ

ให้ฉันนั้นเป็นวิญญาณ

ที่หลุดพ้นทรมาน