ตั้งแต่รังสิต ไปจนติดบางปะอิน

พหลโยธิน มีของกินไม่น้อย

แม่ค้าหน้าหวาน นั่งร้านแผงลอย

ปากนิด จมูกหน่อย

แม่นั่งร้อยพวงมาลัย

สะพานรังสิต เชื่อมติดใต้เหนือ

มีก๋วยเตี๋ยวเรือ ดังแต่เหนือจรดใต้

วันเสาร์ วันอาทิตย์

แฟนเค้าติดมากมาย

แต่เดี๋ยวนี้เขาย้าย

เลิกขาย ริมคลอง

ที่ริมทาง ระหว่างที่กล่าว

มีแฟนแม่สาวหน้าขาวผิวผ่อง

ผัดหน้าทาแก้มเสียแดง

นั่งร้านขายแตงอยู่ที่ริมคลอง

ฝานแตงแดงแดงเป็นแผ่น

เหมือนหนึ่งเชิญแฟน

ให้ชิม ลิ้มลอง

รอยยิ้มเหมือนน้ำผึ้งหยด

ทำให้ผมไวพจน์

ต้องจอดรถลงมามอง

แตงเล็ก แตงใหญ่

ก็วางขายเป็นตับ

เจ้าของต้อนรับ ด้วยรอยยิ้มย่อง

ชาติเจ้าชู้ ประตูดิน

ผมไม่ได้ซื้อแตงกินหรอก

อยากจะจีบเจ้าของ

เลยแกล้งถามเนื้อความนัยนัย

ว่าแตงน้องสองใบนั้น

น้องจะขายไหมน้อง

เพลินคุยอยู่กับแม่ค้า

นั้นเจ้าของแตงมา

ตั้งท่า คอยจ้อง

ไม่พูดจา ไว้ท่าอมภูมิ

ในมือพ่อหนุ่มนั้นกุมไม้พลอง

แม่ค้าแถวนี้ละคงจะมีเจ้าของ

ลาก่อนนะน้อง

โอ้แม่แตงเถาตาย

ตั้งแต่วันนั้น ผมผ่านไปมา

ไม่เคยมองหน้า แม่ค้าคนไหน

เพราะเบื่อ รอยยิ้ม

หละมอง ไม่อิ่มหัวใจ

ล้วนแต่แตงเถาตาย

เจ้าของ เธอมี...