En we proberen dode Mozes proberen we mee te sjouwen in dat Beloofde Land
En God zegt op een gegeven moment, Hij zegt
Mozes is dood, laat hem gaan hij is bij Mij
Je gezicht zie ik nog dagelijks voor me, zei ik een tijd geleden
Ik heb lang geleden onder jouw verlies
Nooit gedacht dat ik er boven op zal komen het is toch gebeurd
Het leven dat kent ups and downs tenslotte
Maar deze down zat dieper
Want ik ging er aan kapot, jij nam de benen
En ik kwam met beide benen op de grond
En toen restte ik, vol met vragen en met tranen
Maar na verloop van tijd begon de lucht weer op te klaren
En dat neem ik mezelf kwalijk, dat het beter gaat
Want had het mij gevraagd en ik was met je meegegaan
En nu gaan er zelfs dagen voorbij dat ik niet denk aan je
Niet bid voor je en geen aandacht schenk aan je
Maar ik zal klare wijn schenken, en voeg geen water bij
Ik mis je nog al hoor je dat nu minder vaak van mij
Maar ook dat heeft zijn redenen
Ik zeg je dit met pijn in mijn hart, je bent minder gaan betekenen
Ik mis je nog, maar steeds minder en minder
En ik denk nog wel aan je maar niet meer zoals eerst
En ik rouw nog wel om je maar dan minder en minder
Want ik zelf weet toch het wordt niet meer zoals eerst
Maar maakt mij dat dan harteloos of achteloos?
Dat ik voor het makkelijke koos en jou vergeten ben
Ik ben je niet vergeten en zo laat ik het je weten
Het is overleden tijd en dat heeft een plaats gekregen
Je hebt een plaats gekregen in mijn hart is waar je veilig opgeborgen zit
En waar je blijft tot er geen nieuwe morgen is
Want tot die tijd zal ik je veilig bij me dragen
Tot ik bij je ben en jij jezelf eruit kan halen
Dit is mijn belofte aan je
Ik zal je bij me dragen, en dat ter compensatie je verlies was onverdraaglijk
Dat was toen, je verlies is overwonnen
Mijn pijn is nu verdwenen want de tijd heelde de wonden
En die tijd, mag ik best bedanken
Ik heb een mooie tijd gehad die niemand van me af kan pakken
En waar ik altijd op kan terugvallen
Als ik terugval kruip ik terug in mijn gedachten en geniet ik bovenal
Dus ik hoef je niet te missen
Ik heb geaccepteerd dat je taak op aarde naar tevredenheid is gepresteerd
Dus ik rouw niet maar geniet van de herinnering en wacht tot God me neemt
Ik kijk uit naar de hereniging
Ik mis je nog, maar steeds minder en minder
En ik denk nog wel aan je maar niet meer zoals eerst
En ik rouw nog wel om je maar dan minder en minder
Want ik zelf weet toch het wordt niet meer zoals eerst
Maar maakt mij dat dan harteloos of achteloos?
Dat ik voor het makkelijke koos en jou vergeten ben
Ik ben je niet vergeten en zo laat ik het je weten
Het is overleden tijd en dat heeft een plaats gekregen
Er komt een moment in je leven
Ook het volk Israël had een tijd, zij namen dertig dagen om te rouwen
Neem je tijd om te rouwen
Maar er is een moment dat het rouwen stopt omdat God wilt doorgaan
