Στο τηλέφωνο φοβάμαι

να σε πάρω να σου πω

πόσο μόνoς νιώθω

στους διαδρόμους του

μυαλού μου τώρα σε ανα ητώ

με μεγάλο πόθο

Δεν τη βρίσκω την άκρη

πουθενά και πες μου τι να κάνω

έχω γεμίσει ασφυχτικά

με καπνό το δωμάτιο ως απάνω

και ο χρόνος μού γελάει σαν μωρό

Πού να γείρω το κορμί μου

όταν γυρνάω απ’ τα μπαρ

κι απ’ τα ενύχτια

Πού να βρω ένα φιλαράκι

να μου πει πως μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια

αφού κι εσύ έχεις ε αφανιστεί

Μοιά ει η νύχτα μακριά

σου να ’ναι ερεθιστική

σαν την αμαρτία

μα η μορφή σου δραπετεύει

από κρυψώνα μυστική

με χτυπά με βία

Δεν τη βρίσκω την άκρη

πουθενά και πες μου τι να κάνω

έχω γεμίσει ασφυχτικά

με καπνό το δωμάτιο ως απάνω

και ο χρόνος μού γελάει σαν μωρό

Πού να γείρω το κορμί μου

όταν γυρνάω απ’ τα μπαρ

κι απ’ τα ενύχτια

Πού να βρω ένα φιλαράκι

να μου πει πως μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια

αφού κι εσύ έχεις ε αφανιστεί

Ούτε εσύ έχεις τη λύση

να μου δώσεις που γυρεύω

τη λύση που ητάω

μπλοκαρισμένος από χρόνια

στα δικά σου τα γρανά ια

που για μέρες τραγουδάω

Δεν τη βρίσκω την άκρη

πουθενά και πες μου τι να κάνω

έχω γεμίσει ασφυχτικά

με καπνό το δωμάτιο ως απάνω

και ο χρόνος μού γελάει σαν μωρό

Πού να γείρω το κορμί μου

όταν γυρνάω απ’ τα μπαρ

κι απ’ τα ενύχτια

Πού να βρω ένα φιλαράκι

να μου πει πως μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια

αφού κι εσύ έχεις ε αφανιστεί

Πού να γείρω το κορμί μου

όταν γυρνάω απ’ τα μπαρ

κι απ’ τα ενύχτια

Πού να βρω ένα φιλαράκι

να μου πει πως μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια

αφού κι εσύ έχεις ε αφανιστεί

Πού να γείρω το κορμί μου

όταν γυρνάω απ’ τα μπαρ

κι απ’ τα ενύχτια

Πού να βρω ένα φιλαράκι

να μου πει πως

μ’ αγαπάει στ’ αλήθεια

αφού κι εσύ έχεις ε αφανιστεί