กี่ร้อนกี่หนาวที่เคยได้พ้นมา

มีล้มมีลุก มีแผลให้เยียวยา

กี่รอยความช้ำ ก็ลบเลือนตามกาลเวลา

เพียงเธอเท่านั้นวันนี้คือแผลเป็น

อยากลบอยากเลือนแต่เหมือนช่างยากเย็น

เนิ่นนานเท่าไร หัวใจยังคงจดจำ

เธอยังคงอยู่ตรงนี้ ไม่อยากคิดถึงให้ทรมาน ก็รู้ว่ามันไม่มีความหมาย

ไม่อยากคิดถึงให้เสียน้ำตา สุดท้ายก็เหมือนว่ามันยังคงรินไหล

เธอยังเป็นรักที่ลึกที่ฝังในใจเสมอ

ทั้งที่เธอคือแผลจางจาง แต่ยิ่งเลือนรางยิ่งชัดเจน

จบแล้วยังพร่ำยังเพ้อถึงเธออยู่ได้

ชีวิตไม่ว่าจะผ่านอะไรสุดท้ายมีแต่เธอ

ไม่มีใครได้รู้ความจริง

ว่าแผลเล็กเล็กข้างใน มันลึกลงไปเท่าไร

เมื่อไรมันจะหายไป

ไม่อยากคิดถึงให้ทรมาน ก็รู้ว่ามันไม่มีความหมาย

ไม่อยากคิดถึงให้เสียน้ำตา สุดท้ายก็เหมือนว่ามันยังคงรินไหล

เธอยังเป็นรักที่ลึกที่ฝังในใจเสมอ

ทั้งที่เธอคือแผลจางจาง แต่ยิ่งเลือนรางยิ่งชัดเจน

จบแล้วยังพร่ำยังเพ้อถึงเธออยู่ได้

ชีวิตไม่ว่าจะผ่านอะไรสุดท้ายมีแต่เธอ

ไม่อยากต้องมองหาเธอ ไม่อยากต้องมองเห็นเธอ

ทั้งที่ในวันนี้เธอนั้นจากไปและไม่กลับมา

เมื่อไรมันจะหายไป ต้องรออีกนานเท่าไร

ไม่อยากเป็นแผลในใจ

ในหัวใจ

เธอยังเป็นรักที่ลึกที่ฝังอยู่ในหัวใจ

ทั้งที่เธอคือแผลจางจาง แต่ยิ่งเลือนรางยิ่งชัดเจน

จบแล้วยังพร่ำยังเพ้อถึงเธออยู่ได้

ชีวิตไม่ว่าจะผ่านอะไรสุดท้ายมีแต่เธอ

เมื่อไรมันจะหายไป ต้องรออีกนานเท่าไร

รอยแผลจางจางนั้นยัง คือเธอ