ตื่นตั้งแต่6โมงเช้า

รีบๆๆออกไปหา

ซื้อของขวัญให้เธอซะหน่อย

เดินจนเหงื่อเริ่มไหลย้อย

ได้กุหลาบสีหวานจ๋อย

พร้อมด้วยช็อคโกแลตแท่งโต

เธอยิ้มหวานจนแก้มปริ

อยู่สองวัน

กุหลาบนั้นเริ่มเฉา

แห้งเหี่ยว แห้งเหี่ยว

ทิ้งไป ทิ้งไป โยนทิ้งไป

เก็บแต่ช็อคโกแลตไว้

ข้างที่นอนหลับตาฝัน

ฝันแล้วคิดถึงกันทุกคืน

เก็บไว้นานเลยเหม็นหืน

กลายเป็นอื่นหมดความหมาย

ไม่ทันไรก็คงขึ้นรา

ขืนทิ้งไว้นานก็บูด

หมดความหอม

คงไม่หวานดังเดิม

ไร้ค่า ไร้ค่า ทิ้งไป ทิ้งไป

โยนทิ้งไป

ฉันไม่รู้เมื่อไร

จะเป็นรายต่อไป

ที่ถูกทิ้งลงถ้าสิ้นความหมาย

ตอนนี้ยังชื่นใจ จึงอยากคบไป

ถ้าเบื่อเมื่อใดสัมพันธ์แปรเปลี่ยน

เก็บแต่ช็อคโกแลตไว้

ข้างที่นอนหลับตาฝัน

ฝันแล้วคิดถึงกันทุกคืน

เก็บไว้นานเลยเหม็นหืน

กลายเป็นอื่นหมดความหมาย

ไม่ทันไรก็คงขึ้นรา

ขืนทิ้งไว้นานก็บูด

หมดความหอม

คงไม่หวานดังเดิม

ไร้ค่า ไร้ค่า ทิ้งไป ทิ้งไป

โยนทิ้งไป

ฉันไม่รู้เมื่อไร

จะเป็นรายต่อไป

ที่ถูกทิ้งลงถ้าสิ้นความหมาย

ตอนนี้ยังชื่นใจ จึงอยากคบไป

ถ้าเบื่อเมื่อใดสัมพันธ์แปรเปลี่ยน

เปลี่ยนความรู้สึก

คนเราก็แปลก

หากหมดความหมาย

หมดผลประโยชน์

ความสัมพันธ์ ที่เคยให้กัน

ก็เริ่มแปรผันเป็นอนิจจัง

ฉันไม่รู้เมื่อไร

จะเป็นรายต่อไป

ที่ถูกทิ้งลงถ้าสิ้นความหมาย

ตอนนี้ยังชื่นใจ จึงอยากคบไป

ถ้าเบื่อเมื่อใดสัมพันธ์แปรเปลี่ยน

ฉันไม่รู้เมื่อไร

จะเป็นรายต่อไป

ที่ถูกทิ้งลง ถ้าสิ้นความหมาย

ตอนนี้ยังชื่นใจ

จึงอยากคบไป

ถ้าเบื่อเมื่อใดสัมพันธ์แปรเปลี่ยน