Σε συ ητάν δίχως γιατί και όχι άδικα

όπως κοιμάσαι στα στενά παλιά λαδάδικα

έγινες φήμη και γι’ αυτό δε φυλακί εσαι

εις στο σκοτάδι παστρικά

μα δεν ορκί εσαι

Λάμπεις στα κόκκινα

σατέν που σε τυλίγουνε

άσπροι και σέρτικοι

καπνοί σε καταπίνουνε

σε καλντερίμια ενυχτάς υγρά λιθόστρωτα

στου πληρωμένου παραδείσου την αυλόπορτα

Τόσα δίνω πόσα θες

στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες

κάθε κάμαρα κελί

με βαριά παλικαρίσια αναπνοή

Μύριες χαμένες μονα ιές με σένα σμίγανε

φεύγαν καράβια μα πριν

φύγουν σου σφυρί ανε

πόσα παιδιά ήρθαν να

βρουν το αντριλίκι τους

και σου ακουμπήσανε

δειλά το χαρτ ιλίκι τους

Τόσα δίνω πόσα θες

στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες

κάθε κάμαρα κελί

με βαριά παλικαρίσια αναπνοή

Τόσα δίνω πόσα θες

στα λαδάδικα πουλάν αυτό που θες

κάθε κάμαρα κελί

με βαριά παλικαρίσια αναπνοή