สักวันจะรู้สึก!

ก็จะไม่มีอีกแล้วคน

คอยห่วงใย

และจะไม่บอกหรือโทษใคร

ทำเธอเปลี่ยน

ให้อภัยจนเจ็บ

แต่ไม่เคยเข็ดไม่เคยจะหลาบจำ

ก็จะไม่มีอีกแล้วคน

คอยห่วงใย

และจะไม่บอกหรือโทษใคร

ทำเธอเปลี่ยน

ให้อภัยจนเจ็บ

แต่ไม่เคยเข็ดไม่เคยจะหลาบจำ

รู้ทั้งรู้ว่าช้ำ

ก็ปล่อยเธอย้ำทำร้ายหัวใจ

สักวันจะรู้สึก

แล้วเธอจะนึกถึงฉันแน่นอน

เป็นกรรมเวร

คนที่ไม่ซื่อสัตย์

มันก็จะย้อนกลับคนทำเอง

น่าตลก

แต่ว่าเรื่องทั้งหมด

มันยังไม่ปรากฏ

อาจจะเศร้า

เข้าเบ้าน้ำตาเข้ากับเหล้าและยา

คงไม่เศร้า

ที่เท่าร้อนและเร่ามิจาง

เล่าเป็นเรื่องนิทาน

หาสวรรค์วิมาน

ยังไม่เลือนไม่ลาง

เตือนในยามนิทรา

ข่มตาหลับขับตานอน

มันก็ตามหลอกหลอน

ไม่จางหาย

หมดความหมาย

มาคิดได้วันที่

ช้าเกินไปหรือเปล่า

ฉันลืมไปหมดแล้วภาพในคืนเก่า

โปรดอย่ารื้อฟื้นเรื่องเรา

ตอนไปกับเขา

ระริกระรี้

ให้อภัยไม่ลง

เกลียดพวกคนสองใจ

เหตุมันเพราะอะไร

ถึงหลอกกัน

ตอกและย้ำฝังใจ

วันที่เธอลาไกล

ก็ไม่ต้องกลับมา

ก็จะไม่มีอีกแล้วคน

คอยห่วงใย

และจะไม่บอกหรือโทษใคร

ทำเธอเปลี่ยน

ให้อภัยจนเจ็บ

แต่ไม่เคยเข็ดไม่เคยจะหลาบจำ

รู้ทั้งรู้ว่าช้ำ

ก็ปล่อยเธอย้ำทำร้ายหัวใจ

สักวันจะรู้สึก

แล้วเธอจะนึกถึงฉัน

ฉันไม่ได้โกรธเธอ

เลยบอกเธอก่อนอันดับแรก

ฉันเพียงแค่อยากแพล่ม

สิ่งที่ตอนนี้มันอัดแน่น

เธอเห็นฉันเป็นตัวอะไร

จู่ๆก็เดินมาจับแกล้ง

เธอเดินมาหยิกแก้ม

แล้วเธอก็เดินไปจากแม่ง

เธอคิดว่ามันไม่เจ็บหรอ

เวลาที่เธอพูดกระแทก

ฉันว่าคนอย่างเธอ

น่าจะไปหาจิตแพทย์

ตอนนี้เธอมีสิทธ์จะแซบ

กับคนที่เธออยากจะแอ้ม

จริงๆฉันรู้ตั้งแต่แรก

แล้วแหละว่าเธอน่ะมันแรด

แต่ฉันก็ยังแสร้ง

เพราะฉันต้องการแค่

ไม่ให้รักเรามันแห้ง

หรือพังทลายกลายเป็นแป้ง

แต่เมื่อความจริงน่ะมันแจ้ง

แล้วว่าเรากำลังแย่

มันไม่มีทางแก้

แล้วมันมีแต่ทางแยก

ก็จะไม่มีอีกแล้วคน

คอยห่วงใย

และจะไม่บอกหรือโทษใคร

ทำเธอเปลี่ยน

ให้อภัยจนเจ็บ

แต่ไม่เคยเข็ดไม่เคยจะหลาบจำ

รู้ทั้งรู้ว่าช้ำ

ก็ปล่อยเธอย้ำทำร้ายหัวใจ

สักวันจะรู้สึก

แล้วเธอจะนึกถึงฉัน

เธอบอกว่ารัก

ทั้งที่เธอไม่กลับมา

เธอบอกว่าฉัน

ยังเป็นคนที่เธออยากเจอ

เธอทำฉันนอนฝันทุกคืน

เธอปล่อยให้ฉัน

จำมันไม่ลืมเลย

เรื่องราวในวันนั้น

มันมีเพียงแค่ตัวฉัน

ที่ยังคงต้องแบกรับ

กับทุกความรู้สึก

โอ่วได้โปรดเถอะ

ที่รักเธออย่าขังฉันไว้เลย

ถ้าหากเธอไม่รัก

ก็อย่ามาทำร้ายเลย

เคยคิดว่าเธอนั้นสวยนะ

ถึงแม้จะคิ้วบางบ้าง

เคยคิดว่าจะ surprise

หาแหวนไปสวมที่นิ้วนาง

แต่เธอทำเจ็บช้ำ

เธอทำฉันล้มทั้งยืน

ถ้าได้เจอกันวันหลัง

พี่คงต้องยกนิ้วกลางให้

ถ้าคิดว่าอยากจะพัก

ไม่ต้องทัก

ไม่ต้องบอกรักพี่

ไม่ต้องมัดและทั้งเธอ

และฉันจะได้ไม่ต้องช้ำ

ไม่ต้องรั้งและทรัพย์สมบัติ

ที่มีทั้งหมด

คงไม่ต้องนับให้เสียเวลาเปล่า

เพราะต่อจากนี้ไป

พี่ขอเนรเทศให้น้อง

นั้นออกไปจากปราสาท

ให้อภัยไม่ลง

เกลียดพวกคนสองใจ

เหตุมันเพราะอะไร

ถึงหลอกกัน

ตอกและย้ำฝังใจ

วันที่เธอลาไกล

ก็ไม่ต้องกลับมา

ก็จะไม่มีอีกแล้วคน

คอยห่วงใย

และจะไม่บอกหรือโทษใคร

ทำเธอเปลี่ยน

ให้อภัยจนเจ็บ

แต่ไม่เคยเข็ดไม่เคยจะหลาบจำ

รู้ทั้งรู้ว่าช้ำ

ก็ปล่อยเธอย้ำทำร้ายหัวใจ

สักวันจะรู้สึก

แล้วเธอจะนึกถึงฉันแน่นอน