เจ้ามีเขาอยู่แล้ว
ยังดึงอ้ายเข้าไปหา
อ้ายคนนอกสายตา
เจ้าบ่แคร์บ่สน
อ้ายมันใจง่ายที่เจ้าบ่หลูโตน
เบื่อนำคำเว้าคน
เฮ็ดให้เฮาเปลี่ยนไป
เจ้ามาเฮ็ดให้ฮู้สึกดี
แล้วกะย่างหนีไป
เจ็บแท้หนอใจอ้าย
อยากถอยคืนกลับมา
แต่ใจ มันพังไปเบิ๊ดแล้ว
เฮ็ดได้ แค่เหลือใจเจ้าของ
ขอโทษที่เข้าไปเป็น
มะริ่งกิ่งก่อง สะระน๊องก่องแก่ง
มะน่องมะแน่งมั๊บ ปะล่องป่องแป่ง
ง้องแง้งง้องแง้ง ในชีวิตเธอ
ขอโทษที่เข้าไปเป็น
มะริ่งกิ่งก่อง สะระน๊องก่องแก่ง
มะน่องมะแน่งมั๊บ ปะล่องป่องแป่ง
ง้องแง้งง้องแง้ง ในชีวิตเธอ
ปานเป็นผีบ้า
เว้าหลายกะเพราะเธอ
ตั้งแต่น้อยจนใหญ่
กะพึ่งสิเคยเจอ
มะล่องก่องแก่ง
แท้หน้อใจอ้าย
ขอโทษที่เข้าไปเป็น
มะริ่งกิ่งก่อง สะระน๊องก่องแก่ง
มะน่องมะแน่งมั๊บ ปะล่องป่องแป่ง
ง้องแง้งง้องแง้ง ในชีวิตเธอ
ขอโทษที่เข้าไปเป็น
มะริ่งกิ่งก่อง สะระน๊องก่องแก่ง
มะน่องมะแน่งมั๊บ ปะล่องป่องแป่ง
ง้องแง้งง้องแง้ง ในชีวิตเธอ
ปานเป็นผีบ้า
เว้าหลายกะเพราะเธอ
ตั้งแต่น้อยจนใหญ่
กะพึ่งสิเคยเจอ
มะล่องก่องแก่ง
แท้หน้อใจอ้าย
แต่ใจ มันพังไปเบิ๊ดแล้ว
เฮ็ดได้ แค่เหลือใจเจ้าของ
ขอโทษที่เข้าไปเป็น
มะริ่งกิ่งก่อง สะระน๊องก่องแก่ง
มะน่องมะแน่งมั๊บ ปะล่องป่องแป่ง
ง้องแง้งง้องแง้ง ในชีวิตเธอ
ขอโทษที่เข้าไปเป็น
มะริ่งกิ่งก่อง สะระน๊องก่องแก่ง
มะน่องมะแน่งมั๊บ ปะล่องป่องแป่ง ง้
องแง้งง้องแง้ง ในชีวิตเธอ
ปานเป็นผีบ้า
เว้าหลายกะเพราะเธอ
ตั้งแต่น้อยจนใหญ่
กะพึ่งสิเคยเจอ
มะล่องก่องแก่ง
แท้หน้อใจอ้าย
ขอโทษที่เข้าไปเป็น
มะริ่งกิ่งก่อง สะระน๊องก่องแก่ง
มะน่องมะแน่งมั๊บ ปะล่องป่องแป่ง
ง้องแง้งง้องแง้ง ในชีวิตเธอ
ขอโทษที่เข้าไปเป็น
มะริ่งกิ่งก่อง สะระน๊องก่องแก่ง
มะน่องมะแน่งมั๊บ ปะล่องป่องแป่ง
ง้องแง้งง้องแง้ง ในชีวิตเธอ
ปานเป็นผีบ้า
เว้าหลายกะเพราะเธอ
ตั้งแต่น้อยจนใหญ่
กะพึ่งสิเคยเจอ
มะล่องก่องแก่ง
แท้หน้อใจอ้าย
