ای علم افراشته بر سر کرب و بلا
قوتِ برداشت بر سر کرب و بلا
ای علم افراشته بر سر کرب و بلا
کہتے تھے شاہِؑ امم بر سر کرب و بلا
اٹھ زرا لہرا علم بر سر کرب و بلا
ای علم افراشته بر سر کرب و بلا
غازیؑ علمدار من
خیز ز جا و مزن
شعله به دامان عشق
می روی و می شود
چاک گریبان عشق
صوت حرم گوش کن
مشک عمو بردہ است
خیز ز به پا یا اخا
وقت علمداری است
کارِ یتیمان من
وا عطش و زاری است
ای علم افراشته بر سر کرب و بلا
غازیؑ علمدار من
اے میرے خسته جگر
کھاگئی تمؑ کو نظر
کیسا شکسته سر
خون میں ہو تربه تر
سوتے ہو تمؑ تو اِدھر
روتے ہیں بچےاُدھر
جن کو نہیں ہے خبر
عموؑ نہ آئیں گے گھر
غازیؑ علمدار من کشته تیغ جفا
ای علم افراشته بر سر کرب و بلا
غازیؑ علمدار من
خیز ز قلب تراب
ای پسر بو ترابؑ
ناله طفلان شدہ
ذکر عموؑ جای آب
خواب ز چشم حرم
شد ز فراق تو خواب
خندہ دشمن ببین
بر من خانه خراب
بھر کمان کردنم
زخم غمت کاری است
ای علم افراشته بر سر کرب و بلا
غازیؑ علمدار من
اے میر بھیاؑ سنو
آج تو بھائی کہو
خاک سے اب تو اٹھو
آو چلو گھر چلو
چلے کے بہنؑ سے ملو
پیار سکینہ کو دو
گود میں اصغرؑ کو لو
اپنا علم لے چلو
غازی علمدار من
دیتی ہے زینبؑ سدا
ای علم افراشته بر سر کرب و بلا
غازیؑ علمدارِ من
نامِ تو جان می برد
باز برادر بگو
منتظرت زینبؑ است
بیا و خواھر بگو
جانِ منِ خسته دل
جواب دختر بگو
بیا و قصه آب
برای اصغرؑ بگو
آه پناهم ببین زمان بی یاری است
ای علم افراشته بر سر کرب و بلا
غازیؑ علمدار من
نہر پہ قبضہ کیا
پیاس بھی فاقہ بھی تھا
پھر بھی نہ پانی پیا
دہیان سکینہؑ کا تھا
کرنہ سکے تمؑ وغا
خوب نبھائی وفاء
بازؤ کلم ہوگیا
خاک پہ خوں بہے گیا
غازیؑ علمدار من
شہرِ وفا لُٹ گیا
ای علم افرشته بر سر کرب و بلا
غازی علمدار من
ہاے اخیؑ الوداع
شیرؑ جری الوداع
ابن علیؑ الوداع
جان چلی الوداع
اے سخیؑ ابن سخیؑ
ہاے تیری بے کسی
کرتے ہیں سینہ زنی
سرور و ریحان بھی
غازیؑ علمدار من
زندہ رہے تو سدا
ای علم افرشته بر سر کرب و بلا
غازی علمدار من
التعماس دعاء ولید حسین
