Gözlerinde kaybolan bu sabahsız gecelere hapsoldum

Anılar duman olmuş, yaş olur kanamaz yarem

Bir umut nöbetlerdeyim aşkın kötü

Huylu bir kanser gibi sarmış yüreğimi

Hiç halim yok zaten

Yine daralıyor bu göğüs kafesim

Adını zikreden bir yudum nefesim

Pas tutar mı aşk yas tutan anılar

Dört duvar ve ben dramatik piyesim

Derdimsin gecelere demir atmış

Dost ay ışığı güneşim beni satmış

Kök salan o aşkının meyvesi

Yanağımdan süzülen tuzlu bir tatmış

Yerini almış kronik acılar

Sensiz dünya dipsiz kuyudur

Utanma yüreğim dök içini ağla

Gözyaşı tanrının sihirli suyudur

Ve cana biriken yarına sel oldu

Savrulur beden oradan oraya

Dün yüzüme gülen bugüne el oldu

Kavrulur bu kalp ne desem boş

Gözlerinde kaybolan bu sabahsız gecelere hapsoldum

Anılar duman olmuş yaş olur kanamaz yarem

Bir umut nöbetlerdeyim aşkın kötü

Huylu bir kanser gibi sarmış yüreğimi

Hiç halim yok zaten

Sana vurgun bu deli kalbim

Şimdi tuz buz hâlde nicedir hâlim

Kırık bir sazla derdini yazanlar

Beni anlar ancak ölü ozanlar

Senden sonra yok durdu alem

Hem ecelim oldun bak hem de çarem

Dahası kalmadı içimde bir telaş

Ne yaşama derdi var ne de bir savaş

Varsa yoksa sen düşlerin tavanı

Saçların gibi tütünümün dumanı

Sisli hayaller kaplar içimi

Bu sensizliğin en komalı biçimi

Ve cana biriken yarına sel oldu

Savrulur beden ordan oraya

Dün yüzüme gülen bugüne el oldu

Kavrulur bu kalp ne desem boş

Gözlerinde kaybolan bu sabahsız gecelere hapsoldum

Anılar duman olmuş yaş olur kanamaz yarem

Bir umut nöbetlerdeyim aşkın kötü

Huylu bir kanser gibi sarmış yüreğimi

Hiç halim yok zaten