กลับไปไม่รู้จักกัน
ทั้งที่เราก็รู้อยู่แก่ใจ แล้วทำไมยังรัก
ยังคิดถึงเธอ ยังต้องกาลเธอ
และรู้สึกมากขึ้นทุกวัน
ทั้งที่เราก็รู้ว่าตอนจบสุดท้ายลงเอยอย่างไร
แต่ก็ห้ามใจ ไม่ค่อยได้เลย
ยิ่งมันห้ามก็ยิ่งหวั่นไหว
เจ็บ ที่มันทำได้แค่มอง
รัก ของเราที่ล่องลอยไป
ทำไมต้องเป็นรักเราที่ต้องเสียใจ
เราต้องรักกันแค่ไหน ฟัาถึงจะยอมให้เรามีหวัง
เราต้องร้องให้ดังเท่าไหร่ ถึงยอมให้เรารักกัน
สักวันหนึ่ง ฉันรู้ว่าเธอจะลืมเรื่องของเรา
ฉันรู้ว่าเธอจะลืมทุกๆ อย่าง
หรือเพียง แค่ฉันและเรากลับไปไม่รู้จัดกัน
ทั้งที่เราก็รู้ว่าตอนจบสุดท้ายลงเอยอย่างไร
แต่ก็ห้ามใจ ไม่ค่อยได้เลย
ยิ่งมันห้ามก็ยิ่งหวั่นไหว
เจ็บ ที่มันทำได้แค่มอง
รัก ของเราที่ล่องลอยไป
ทำไมต้องเป็นรักเราที่ต้องเสียใจ
เราต้องรักกันแค่ไหน ฟัาถึงจะยอมให้เรามีหวัง
เราต้องร้องให้ดังเท่าไหร่ ถึงยอมให้เรารักกัน
สักวันหนึ่ง ฉันรู้ว่าเธอจะลืมเรื่องของเรา
ฉันรู้ว่าเธอจะลืมทุกๆ อย่าง
หรือเพียง แค่ฉันและเรากลับไปไม่รู้จัดกัน
สักวันหนึ่ง ฉันรู้ว่าเธอจะลืมเรื่องของเรา
ฉันรู้ว่าเธอจะลืมทุกๆ อย่าง
หรือเพียง แค่ฉันและเรากลับไปไม่รู้จัดกัน
หรือเพียง แค่ฉันและเรากลับไปไม่รู้จัดกัน
