ท้องฟ้าแสนจะกว้างใหญ่
หนทางยังคงยาวไกล
แล้วเธอนั้นก็เดินจากไป
เหลือเพียงเราที่ต้องห่าง
กับวันเวลาที่แสนเลือนลาง
กลับคืนมาเงียบเหงาอ้างว้างอย่างเคย
สุดท้ายเรื่องราวว่างเปล่าในใจ
ต้องเจอต้องเป็น
แล้วจะเห็นใช่ไหม
ท้องฟ้ายังอยู่ห่างไกล
แล้วตัวเธอก็จากไป
สายตาพลันสว่างขึ้นมา
ฝนโปรยปรายและผ่านไป
เห็นความจริงที่ผ่านมา
ย้ำเตือนฉันจำเอาไว้ทุกเวลา
ถึงเวลาที่ฉันนั้นควรสงบ
ใช้ปัญญาที่เหลือทบทวน
ที่ผ่านมาให้เข้าใจ
สุดท้ายเรื่องราวว่างเปล่าในใจ
ต้องเจอต้องเป็น
แล้วจะเห็นใช่ไหม
ท้องฟ้ายังอยู่ห่างไกล
แล้วตัวเธอก็จากไป
สายตาพลันสว่างขึ้นมา
ฝนโปรยปรายและผ่านไป
เห็นความจริงที่ผ่านมา
ย้ำเตือนฉันจำเอาไว้ทุกเวลา
ที่แท้ ที่แท้ ที่แท้แล้ว
สุดท้ายเรื่องราวว่างเปล่าต่อไป
ต้องเจอต้องเป็น
แล้วจะเห็นใช่ไหม
ท้องฟ้ายังอยู่ห่างไกล
แล้วตัวเธอก็จากไป
สายตาพลันสว่างขึ้นมา
ฝนโปรยปรายและผ่านไป
เห็นความจริงที่ผ่านมา
ย้ำเตือนฉันจำเอาไว้ทุกเวลา
