Lyricist : Arrunpong Chaivinit
Composer : Panust Nakrumpai
เมื่อความเหงาเดินเข้ามา
ฉันต้องคอยหลบตาอยู่ทุกครั้ง
คอยหวัง ไม่ให้มันหากันเจอ
แต่ยิ่งหนีมันก็ยิ่งตาม
วิ่งไล่ตาม จนทันอยู่เสมอ
ลงท้ายต้องนอนละเมอกับความเหงา
ได้แต่คอยภาวนาให้เวลา โปรดจงช่วย
พาใครสักคนให้เข้ามา และทำให้
ใจที่อ่อนล้า บอกลา ความเหงา
ไม่อยากจะเจออีกแล้ว ไม่เอาอีกแล้ว
พอสักที หยุดตามฉันเสียที
เบื่อจะหนี ไอ้ความเหงา
หยุดตามมาได้แล้ว ฉันขอเลย
พอเถอะพอควรพอได้แล้ว
ไม่มีที่ไปหรือไง
ทำไมจ้องตามแต่ฉัน ไอ้ความเหงา
ขอบคุณนะที่คอยวิ่งตาม
วิ่งคอยตามเป็นเงาอยู่ทุกครั้ง
คงรักกันมั้ง ดูเป็นห่วงกันจังเลย
พยายามทำใจให้ชิน
กับเพื่อนเก่า ที่ใจไม่เคยคุ้นเคย
แต่มันยังทำไม่ได้เลย ซักที
ได้แต่คอยภาวนาให้เวลา โปรดจงช่วย
พาใครสักคนให้เข้ามา และทำให้
ใจที่อ่อนล้า บอกลา ความเหงา
ไม่อยากจะเจออีกแล้ว ไม่เอาอีกแล้ว
พอสักที หยุดตามฉันเสียที
เบื่อจะหนี ไอ้ความเหงา
หยุดตามมาได้แล้ว ฉันขอเลย
พอเถอะพอควรพอได้แล้ว
ไม่มีที่ไปหรือไง
ทำไมจ้องตามแต่ฉัน ไอ้ความเหงา
ไม่อยากจะเจออีกแล้ว ไม่เอาอีกแล้ว
พอสักที หยุดตามฉันเสียที
เบื่อจะหนี ไอ้ความเหงา
หยุดตามมาได้แล้ว ฉันขอเลย
พอเถอะพอควรพอได้แล้ว
ไม่มีที่ไปหรือไง
ทำไมจ้องตามแต่ฉัน
*ไม่อยากจะเจออีกแล้ว ไม่เอาอีกแล้ว
พอสักที หยุดตามฉันเสียที
เบื่อจะหนี ไอ้ความเหงา
หยุดตามมาได้แล้ว ฉันขอเลย
พอเถอะพอควรพอได้แล้ว
ไม่มีที่ไปหรือไง
ทำไมจ้องตามแต่ฉัน ไอ้ความเหงา
