Lyricist : อัจฉริยา ดุลยไพบูลย์

Composer : สุตเขต จึงเจริญ/อัจฉริยา ดุลยไพบูลย์

ไม่เคยมีใครเลย ทำฉันเป็นได้อย่างนี้

วันคืนที่น่าเบื่อ มีชีวิตขึ้นทันที

แค่มีเธอเข้ามา แค่นี้ก็รู้ว่า

เธอคือพรุ่งนี้ที่ฉันรอ

แววตาที่เธอมอง ทำหัวใจฉันสั่นไหว

แค่คำธรรมดา ทำฉันเพ้อลอยหลุดไป

ทุกครั้งที่ต้องลา ทำใจฉันวุ่นวาย

ให้ถึงพรุ่งนี้เลยได้ไหม

ฝืน ฉันฝืนไม่ได้แล้ว

ไม่รู้ว่าถ้าฉันคิดไปเกินกว่านี้จะผิดไหม

ยอม ฉันยอมแพ้เธอไปแล้วไง

ก็ยอมรับว่าใจมันมีเพียงแค่เธอ

อยากสารภาพอยู่นะ แต่ต้องพูดว่าอะไร

ฉันก็ไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่า ใช่หรือเปล่า

อาการแบบนี้ มันแปลว่าอะไร

คงไม่จำเป็นที่เราต้องเข้าใจ

รู้แค่เพียงมันโคตรพิเศษเลย

ฉันเลือกที่จะเก็บแทนที่จะพูดออกไป

ฉันเลือกที่จะปิด ดีกว่าเห็นเธอเปลี่ยนไป

ความจริงที่ซ่อนอยู่ รู้ไหมยากเท่าไหร่

ที่ต้องเก็บไว้แค่คนเดียว

ฝืน ฉันฝืนไม่ได้แล้ว

ไม่รู้ว่าถ้าฉันคิดไปเกินกว่านี้จะผิดไหม

ยอม ฉันยอมแพ้เธอไปแล้วไง

ก็ยอมรับว่าใจมันมีเพียงแค่เธอ

อยากสารภาพอยู่นะ แต่ต้องพูดว่าอะไร

ฉันก็ไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่า ใช่หรือเปล่า

อาการแบบนี้ มันแปลว่าอะไร

คงไม่จำเป็นที่เราต้องเข้าใจ

รู้แค่เพียงมันโคตรพิเศษเลย

อยากสารภาพอยู่นะ แต่ต้องพูดว่าอะไร

ฉันก็ไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่า ใช่หรือเปล่า

อาการแบบนี้ มันแปลว่าอะไร

คงไม่จำเป็นที่เราต้องเข้าใจ

รู้แค่เพียงมันโคตรพิเศษเลย