เธอยังงดงาม
เหลือเกินในฝัน
รอยยิ้มเธอยังอ่อนหวาน
เหมือนเคย
กายเธอยังหอมตรึงใจ
ฉันจำไม่ลืม
แต่มันคงเป็นแค่ความฝัน
สองมือยังคว้าไร้จุดหมาย
ฉันตื่นมาพบ
ว่าไม่มีเธอข้างกาย
ความจริงมันช่างโหดร้าย
ข้างกายมันว่างเปล่า
เหน็บหนาวคนเดียว
อย่างนี้มาแสนนาน
จะภาวนาแค่ไหน
ให้เราได้พบกัน
ไม่มีวันที่เธอนั้นจะกลับมา
ฉันรู้ว่าคงไม่อาจเปลี่ยนมัน
ความฝันคงไม่มีวันเป็นจริง
ถึงแม้สวยงามเพียงใด
ไม่ใช่ความจริง
ไม่มีเธอในอ้อมกอดฉัน
อ้อนวอนจนน้ำตาหมดไป
คร่ำครวญแค่ไหน
ก็ไม่มีเธอข้างกาย
ความจริงมันช่างโหดร้าย
ข้างกายมันว่างเปล่า
เหน็บหนาวคนเดียว
อย่างนี้มาแสนนาน
จะภาวนาแค่ไหน
ให้เราได้พบกัน
ไม่มีวันที่เธอนั้นจะกลับมา
ขอแค่เพียงสักนาทีได้ไหม
ขอให้ความฝัน
กลายเป็นความจริง
ความจริงมันช่างโหดร้าย
ข้างกายมันว่างเปล่า
เหน็บหนาวคนเดียว
อย่างนี้มาแสนนาน
จะภาวนาแค่ไหน
ให้เราได้พบกัน
ไม่มีวันที่เธอนั้นจะกลับมา
ความจริงมันช่างโหดร้าย
ข้างกายฉันมันว่างเปล่า
ปวดร้าวคนเดียว
อย่างนี้มาแสนนาน
จะภาวนาแค่ไหน
ก็คงไม่สำคัญ
ไม่มีวันที่ความฝันกลายเป็นจริง
