แต่ละวันมันไม่นานเท่าไหร่
ตกกลางคืนไม่เท่าไรก็เช้า
วันเวลาที่หมุนไปต้องทำอะไรตั้งมากมาย
อยู่เฉยเฉยเสียเวลาเปล่า
อยู่คนเดียวก็ไม่เห็นเป็นไร
ไม่เข้าใจเลยที่ใครบ่นเหงา
แต่ละวันที่หมุนไปต้องเจอกับใครตั้งมากมาย
ก็คิดมากไปหรือป่าว
รู้ตัวเองอีกทีเราก็มาอยู่ที่ริมทะเล
กับกีต้าร์ตัวโปรดและนั่งร้องเพลง
คิดถึงเขาเหลือเกินในบรรยากาศที่วังเวง
ไม่คิดว่าจะได้เจอกับตัวเอง
ที่เรียกว่าเหงามันเป็นยังไง
ก็เพิ่งเข้าใจแหละตอนนี้
เจ็บคงไม่มีคุยกันเคยได้มี
จริงอย่างที่ได้ยินมานาน
คำว่าเหงาน่ากลัวเท่าไร
ก็เพิ่งเข้าใจแหละตอนนี้
คืนที่เนิ่นนานได้ผ่านไปสักที
เพราะความเหงาช่างทรมาน
I really miss you
ช่วงเวลาอย่างนี้เคยชอบมัน
ชอบกลางคืนที่เงียบงันอย่างนี้
แต่ในวันที่เขาไปไกลมันเงียบเหงาไป
กลับมาอยู่ข้างๆกันได้ไหม
รู้ตัวเองอีกทีเราก็มาอยู่ที่ริมทะเล
กับกีต้าร์ตัวโปรดและนั่งร้องเพลง
คิดถึงเขาเหลือเกินในบรรยากาศที่วังเวง
ไม่คิดว่าจะได้เจอกับตัวเอง
ที่เรียกว่าเหงามันเป็นยังไง
ก็เพิ่งเข้าใจแหละตอนนี้
เจ็บคงไม่มีคุยกันเคยได้มี
จริงอย่างที่ได้ยินมานาน
คำว่าเหงาน่ากลัวเท่าไร
ก็เพิ่งเข้าใจแหละตอนนี้
คืนที่เนิ่นนานได้ผ่านไปสักที
เพราะความเหงาช่างทรมาน
คำว่าเหงาน่ากลัวเท่าไร
ก็เพิ่งเข้าใจแหละตอนนี้
คืนที่เนิ่นนานได้ผ่านไปสักที
เพราะความเหงาช่างทรมาน
I really miss you...
I really miss you...
