อยากจะลืมทุกสิ่ง

แต่กลับจำทุกอย่าง

ดื้อจริงหนอใจเอ๋ยเจ็บเท่าไร

ไม่เคยจำ

กอดที่เคยสัมผัส

มือที่เคยได้จับ

ยิ่งคิดถึงยิ่งซ้ำ

แต่ดึงเธอกลับมาไม่ได้

โอ้ยทำไมต้องทิ้งหนีห่างไกล

โอ้ยอยากเป็นเขาอยากอยู่ใกล้

เธอแต่เธอคงหมดรัก

ลืมเธอลืมคำบอกรัก

เหลือแค่ฉันที่จมปลักอยู่ไม่หาย

ใจมันยังคงวนเวียน

เขียนเรื่องเดิมอยู่ซ้ำซ้ำ

คำว่ารักมันปักอยู่กลางหัวใจ

เจ็บก็ต้องทนเพราะเป็นคนถูกทิ้ง

รับความจริงว่าเธอเลือกเขา

กอดตัวเองยามหนาว

ตอบตัวเองยามเหงา

พรุ่งนี้ไม่มีเธอแล้ว

ตอนเธอกอดเขาเรานั่งร้องไห้

ทั้งหัวใจแหลกลาญเป็นผง

ลืมก็ลืมไม่ลง

อยากกอดก็ไม่มีสิทธิ์

คิดถึงเธอแค่ไหน

กอดตัวเองไว้แล้วปล่อย

ให้น้ำตามันไหล

ไหลจนหมดหัวใจ

ไม่นานก็ผ่านไป

คนทั้งโลกเคยผ่าน

ใช่แค่เราที่ไหน

ลืมไม่ได้ก็แค่จำ

ว่าเขาเคยทำร้าย

ให้เจ็บ

โอ้ว เจียนตาย

แต่สุดท้ายก็ได้รู้

ว่าเคยรักใคร

อ้ยทำไมต้องทิ้งหนีห่างไกล

โอ้ยอยากเป็นเขาอยากอยู่ใกล้

เธอแต่เธอคงหมดรัก

ลืมเธอลืมคำบอกรัก

เหลือแค่ฉันที่จมปลักอยู่ไม่หาย

ใจมันยังคงวนเวียน

เขียนเรื่องเดิมอยู่ซ้ำซ้ำ

คำว่ารักมันปักอยู่กลางหัวใจ

เจ็บก็ต้องทนเพราะเป็นคนถูกทิ้ง

รับความจริงว่าเธอเลือกเขา

กอดตัวเองยามหนาว

ตอบตัวเองยามเหงา

พรุ่งนี้ไม่มีเธอแล้ว

ตอนเธอกอดเขาเรานั่งร้องไห้

ทั้งหัวใจแหลกลาญเป็นผง

ลืมก็ลืมไม่ลง

อยากกอดก็ไม่มีสิทธิ์

คิดถึงเธอแค่ไหน

เธอก็ไม่กลับมา

คิดถึงเธอแค่ไหน

เธอก็ไม่กลับมา