ยามเมื่อเธอจากมา
ฉันคร้ำครวญหาถึงทหารหนุ่มไทย
จากมาไกลแสนไกล
พอมาถึงเมืองไทยพี่คงลืมเวียตนาม
ลืมหรือยังรังรัก
ที่เราพบกันในควันสงคราม
พี่มาถึงไทยพี่คงลืมเวียตนาม
น้องคอยติดตามข่าวคราวทหารไทย
เมื่อไหร่จะไปอีกเล่าที่เวียตนาม
ยามเมื่อเธอจากมา
ฉันกินน้ำตาทุกวันไม่วาย
สุดเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
คิดถึงทหารไทยอยู่ทุกชั่วโมงยาม
เฝ้าแต่มองท้องฟ้า
กลืนน้ำตาอุราวาบหวาม
วันทั่งวัน คืนทั่งคืน ยามทุกยาม
คิดถึงถอยคำที่เคยพร่ำรำพัน
ว่าจะรักกันจวบจนวันตาย
พี่ได้กลับเมืองไทย
พี่คงหมดเยื้อใยแล้วแม่สาวเวียตนาม
พี่ไปถึงสยาม
พี่คงมีสาวงาม คอยตามปลอบใจ
น้องต้องทนเงียบเหงา
ทุกเย็นทุกเช้าเฝ้าคอยคอยหาย
วันทั้งวันคืนทั้งคืนน้องจะนอน
อาวรณ์เพ้อครวญถึงทหารหนุ่มไทย
จากไปแล้วคงลืมเวียตนาม
ยามเมื่ออยู่ห่างเธอ
รู้ไหมฉันเพ้อถึงเธอทุกครา
อยากจะเป็นนกกา
บินข้ามน้ำฟ้ามาเมืองสยาม
แต่ก็หมดปัญญา
เห็นน้ำจดฟ้าอุราวาบหวาม
หมดวาสนา เสียแล้วแม่สาวเวียตนาม
หมดปัญญาติดตาม
เสียแล้วพ่อหนุ่มทหารไทย
ชาติหน้าอย่าได้ไกลกันอีกเลย
