โลก หนอทำไมถึงเป็นเช่นนี้
ทั้งที่เรามี ใจรักกันเหมือนดั่งจะกลืน
เรา กลับโดนกั้นทางหวานชื่น
มารับความขมขื่น
เพราะความจนข้นแค้นเงินตรา
โธ่เอ๋ย เธอคงคร่ำครวญถึงฉัน
ร้องไห้รำพัน ดังเหมือนไฟเผาไหม้อุรา
ตัว ฉันเองแทบเจียนจะบ้า
ใจเหมือนดังโดนผ่า
เมื่อเขามา พรากเราจากกัน
มองดูเดือน
ที่เคลื่อน อยู่บนเวหา
คล้ายดวงหน้า ของเขาเฝ้ามองดูฉัน
ถึงตัวห่างไกล แต่ใจเราไม่ห่างกัน
สองเรานั้น ใจพบกันอยู่ที่ดวงเดือน
เฝ้าหวัง เขาคืนกลับมาอีกหน
จะสู้ยอมทน
คอยเขาจน จะกลับมาเยือน
วันจะเลือน หรือเดือนจะเคลื่อน
ใจไม่เคย ลืมเลือน
หรือแชเชือน หนีไปจากเขา
เฝ้าหวัง เขาคืนกลับมาอีกหน
จะสู้ยอมทน
คอยเขาจน จะกลับมาเยือน
วันจะเลือน หรือเดือนจะเคลื่อน
ใจไม่เคย ลืมเลือน
หรือแชเชือน หนีไปจากเขา
