ขับรถสองแถวส่งแอ๋วเรียนราม
ปีนี้คนงามเรียนอยู่ปีสามนิติศาสตร์
ออกรถทุกวัน
เหนื่อยจนใจนั้น แทบจะขาด
ค่าโดยสาร คนละบาท
อุตส่าห์ประหยัดส่งแอ๋วเรียนราม
ขับรถสองแถวส่งให้แอ๋วเรียน
แอ๋วก็หมั่นเพียร
ขยันไปเรียนรอบค่ำ
ทุกเย็นถึงวินรับส่งยุพินถึงบ้านประจำ
รักกันไม่เคยเกินกล้ำ
สำเร็จจากรามเราหวังแต่งกัน
พอขึ้นปีสี่คนดีไยมาเปลี่ยนแปลง
แอ๋วไปนั่งรถมัสแตง
ติดแอร์สีแดงรับส่งทุกวัน
เป็นลูกเศรษฐี
ห้อยกระบี่นายร้อยสามพราน
แฟนใหม่แอ๋วมีหลักฐาน
สองแถวโดยสารแอ๋วเลยไม่มอง
เดี๋ยวนี้สองแถวขาดแอ๋วนั่งเคียง
เหลือไว้แต่เพียง
เบาะเปล่าที่ไร้เจ้าของ
สองแถวมันจน
หน้ามลแอ๋วเลยไม่มอง
ขับรถหัวใจลอยล่อง
ต้องล็อคประตูเข้าอู่ร้องไห้
เดี๋ยวนี้สองแถวขาดแอ๋วนั่งเคียง
เหลือไว้แต่เพียง
เบาะเปล่าที่ไร้เจ้าของ
สองแถวมันจน
หน้ามลแอ๋วเลยไม่มอง
ขับรถหัวใจลอยล่อง
ต้องล็อคประตูเข้าอู่ร้องไห้
