(เกริ่น)โอ้คนดีรู้ไหมใครจะบ้า
รักน้องยา ดั่งชีวิต มาผิดหวัง
เจ้าไปซบ เศรษฐี คนมีตัง
ลืมความหลัง สองเฮา เคยเว้ากัน
เขากับน้อง เหมือนกิ่งทอง กับใบหยก
เราคางคก จะขึ้นวอ ก็ถูกหยัน
จำหลีกทาง ให้เขา ได้สุขกัน
นี่เป็นวัน วิวาห์ ฆ่าพี่เอย
ละมันอยู่เฉยบ่ได้ คือมีไฟมาไหม้พี่
เฮ็ดจั่งได๋น้อมื้อนี้ สิหนีหน้าไปอยู่ไส
สิหนีหน้าไปอยู่ไส
โอ๊ย..น้อ..น้อนางน้อง
(ร้อง)กลั้นน้ำตาไม่ฟัง
ถูกหักหลัง เหมือนตายทั้งเป็น
เธอเข้าสู่วิวาห์
ก่อนเคนพบหน้า ทั้งเช้าทั้งเย็น
บัดนี้ ไม่มีให้เห็น
เธอเลือกเฟ้น แต่คนมีเงิน
พี่เดิน ก้มน้ำตาหลั่ง
หมดหนทาง น้องนางเจ้าเมิน
ให้พี่แค่เพียงน้ำตา
ไม่สั่งลาแม้การ์ดบัดเชิญ
เห็นพี่ เป็นคนต่ำเกิน
ไม่มีเงิน น้องเมินข้ามไป
(ลำ)ใจของอ้าย
ของอ้าย พังสลายเบิดท่า
คือจั่งคนสิบ้า น้อเจ้าซางทำ
อ้ายชอกช้ำ เจ้าหน้าซื่นตาบาน
เข้าในงานมงคล กับผู้ชายคนนั้น
ความหมายหมั้น
ความหวังพังหมุ่น
มาคือสูนแท้น้อง
พออยากฮ้องด่านาง
อยากไปม้าง งานแต่งของเขา
แต่ว่าเฮายังคิด ทบทวนยังได้
(ร้อง)ห้ามใจ ให้ลืมเข้าเสีย
เขาไปเป็นเมีย คนอื่นแล้วงัย
เราควร อายพรให้เขา
เก็บความเศร้า เอาไว้ภายใน
คิดมาก ก็อาจจะตาย
ผิดหวังแพ้พ่าย ด้วยควารุนแรง
แม้เธอ ยังมีคำว่าสงสาร
ช่วยมาประการ
ให้ตายดีกว่าโดนแย่ง
จะเอาปืนยิง
หรือเอามีดมาทิ่มแทง
เมื่อน้อง มีใจเปลี่ยนแปลง
สุขเถิดแก้มแดง ขอจงสุขใจ
(ลำ)เธอลิมได้ มาตัดใจจากพี่
พ้อคนมีห่อแบงค์ นางเจ้าแลนนำ
เปรียบดั่งน้ำ ไหลบ่คืนหลัง
บ่มีทางหวนมา ดั่งคือคราวกี้
สุขขีน้อง เขาฉลองงานแต่ง
อ้ายเบิดแฮงอ่อนล้า เป็นบ้าฮวนฮน
เสียงจ้นๆ เขาโห่เอิ้นขวัญ
แทบเป็นลมทันควัน
เปรียบดังขวานลงใจอ้าย
