ตะวันส่องใสแดดฉายลงมา

ทาบทาทิวทุ่ง

แผ่วลมผ่านโรย

เหมือนโปรยกลิ่นปรุง

ดอกฟางหอมลอย

ดอกหญ้าดาว

วับวาวทางเกลื่อน

เหมือนดังหยาดพลอย

แตะนิดต้องน้อย

ราวมณีร่วงพรูพลัดพรายลงดิน

จะอยู่แดนไหน

สุดฟ้าแสนไกลคนึงถึงถิ่น

ด้าวแดนแผ่นดิน

ที่เราจากมาเนิ่นนานแสนนาน

ดอกหญ้างามงดงามดังก่อน

หรือรอนร่วงราน

แดดร้อนดินแล้ง

ลมระงมแผ้วพาน

บ้านนาป่าเขา

ทุ่มกายทุ่มใจ

เข้าโหมแรงไฟหัวใจแรงเร่า

ยิ่งสร้างยิ่งทำ

ระกำหนักเบาดิ้นรนหนทาง

เจ้ามิ่งขวัญยิ่งวันยิ่งเดือน

ยิ่งเลือนยิ่งลาง

ทอดทิ้งทุ่งร้าง

วันและวันผ่านเยือน

เหมือนเดินทางไกล

ตะวันส่องแสง

สาดแสงลงมาทาบทาทางใหม่

ร่วมจิตร่วมใจ

ก้าวไปก้าวไปฝ่าภัยร้อยพัน

มิ่งขวัญเอ๋ยหัวใจเรามั่น

เหมือนทานตะวัน

เฉิดแสงแรงฝัน

ราวระวีตะวัน

สีทองผ่องใส

เฉิดแสงแรงฝัน

ราวระวีตะวัน

สีทองผ่องใส