บนทางที่แสนไกล ที่เรานั้นก้าวมา
ยิ่งค้นยิ่งหาก็ยิ่งห่างไกล
ในหนึ่งชีวิตคน
จะทนได้ซักเท่าไหร่
จะทำอย่างไรก็ยังไม่มี
เวลาเหมือนเครื่องพิสูจน์
แต่ฉันยังไปไม่สุด
มันสุดที่เธอ จะทนอยู่ไหว
คนไม่มี อะไรอย่างฉัน
จะทำได้ดีแค่ไหนกัน
ให้เธอนั้นพอใจ
ก็ควรแล้วที่จะไปจากฉัน
ให้ทิ้งมันลืมมันไป
เธอจะหวังอะไร
ฉันไม่เคยมีให้เธอ
เมื่อเธอนั้นฝันไกล
แต่ฉันนั้นได้แค่เพียง
ทำเพื่อวันนี้ให้เราสุขใจ
แต่มันก็ไม่เคยพอ
กับอนาคตที่เธอวาดไว้
ฉันเข้าใจ คนไม่มี อะไรอย่างฉัน
จะทำได้ดีแค่ไหนกัน
ให้เธอนั้นพอใจ
ก็ควรแล้วที่จะไปจากฉัน
ให้ทิ้งมันลืมมันไป
เธอจะหวังอะไร
ฉันไม่เคยมีให้เธอ
เธอคงเหนื่อยมาพอแล้ว
ที่ต้องทนอยู่กับฉัน
ไม่ต้องเหนื่อยต้องฝัน
จบกันแค่นี้
คนไม่มี อะไรอย่างฉัน
จะทำได้ดีแค่ไหนกัน
ให้เธอนั้นพอใจ
ก็ควรแล้วที่จะไปจากฉัน
เมื่อรักมันกินไม่ได้
เธอจะหวังอะไร
ฉันไม่เคยมีให้เธอ
จะหวังอะไร
ก็ฉันมันคนไม่มี
